Mutfak penceresinin camının önünde yapraktan yetiştirdiği bir çeşit kaktüs olan çiçeği, mutfak camına doğru çok uzadığı için, içeri tarafa doğru çevirmişti. Ama çiçek daima müteşekkir olduğu için güneşe ; çevrildiği tarafa değil, yine ışık aldığı kuvvet aldığı tarafa doğru güneşe doğru uzamıştı. Çiçeğin aldığı bu hal, kendi halini düşünmesini sağladı. Buna vesile oluşuna teşekkür edercesine çiçeği dudağına götürüp onu öptü.
Oğlu ona seslendiğinde , çiçek elindeydi, gülümseyerek saksıyı pencerenin önüne yerleştirdi.

‘’Anne gelir misin ? ‘’
‘’Efendim ‘’
‘’Odama gelir misin ?’’

Oğlunun odasından bu şekilde ona seslenmesini genellikle ,oradan söylesene oğlum şimdi işim var, diye yanıtladığını düşündü ve keskin bir inançla bu alışkanlığını hızlıca kesmeye niyet etti.. Çünkü
kalbine ilham olan , oğlunun da, oğlunun ‘anneeeeeee ‘ diye sıcacık seslenişinin de eşsiz birer emanet olduğuydu. Hak (c.c) tarafından ikram edilen her türlü yakınlığın, sorumluluğun , eşyanın, duygunun ve hatta zamanın esas manasına ermenin tek yolunun müteşekkir kalmakta olduğunu biliyordu . Ama yapraktan yetiştirdiği çiçek kadar hal edemiyordu, kalbi ile ‘ Şükrümü artır , artırarak daim eyle Allah ım ‘’ diyerek oğlunun yanına gitti. Oğlunun gösterdiği matematik sorusunu birlikte çözdüler.

Telefon çaldı ,arayan kız kardeşi idi. Uzun uzun konuştular. Kardeşinin telefonunu kapattıktan sonra, onunla konuşurken hep onu dinlediğini ve genellikle sustuğunu fark etti. Bu suskunluğu sadece onun da susmasına vesile olma niyetiyleydi. Yine pencerenin önüne gitti, çiçeğe uzun süre baktı bu kez yemek masasının camın önüne yakın olan sandalyesine oturdu. Kız kardeşine uzunca bir mektup yazmaya karar verdi . Aldığı beyaz kağıda kurşun kalem ile başladı yazmaya, kurşun kalemi tercih edişinin nedeni , tahta masada çıkardığı sese meftun olmasındandı. Canım, Güneşe çevirelim yüzümüzü, bak sana gönderdiğim fotoğraftaki çiçeğe; nasıl müteşekkir halinden nasıl da kıvrılmış teşekkür için…

Bak kediye, bak köpeğe hepsi ikram edilen lisana razı, ikram edenden razı.

Hep aynı dili konuşuyorlar. Biz de unutmayalım inşaAllah kardeşim, yüzümüzü güneşe çevirirsek şükürde kalırsak verilene razı
halde kalırız. Bu da bize huzur verir. Haklısın annem babam ile anlaşsaydı , ya da babam bizimle daha çok ilgilenseydi, senin okul tercihinde benim okul tercihimde, düğünlerimizde ve bizim için önemli olan her günde yanımızda olsaydı daha güzel ve kolay olurdu her şey… Ama biz bu süreçte yalnız mıydık kardeşim, annemize her daim güç vermedi mi Mevla ( c.c) o hep hep hep bizimleydi , her daim duası bizi korudu.

Biliyorum işten geliyorsun evde yalnız olunca, hep geçmişi hatırlıyor ve kendini yalnız hissediyorsun, değiliz canım kardeşim, ne zaman yalnız kaldık ki? Ne zaman yönsüz kaldık ki? Yanımızda olan yönümüzü belirleyen Yüce Allah a şükürler olsun. Ne zaman ki şükrümüz azalıyor ne zamanki teşekkürü az ediyoruz işte o zaman karanlık başlıyor. Eğer huzurunun devamını istiyorsan yüzünü güneşe dön , karanlığa değil. Tıpkı dedemin bahçe evindeki küçük televizyonunu gibi, hatırla… nasıl cızır cızır ederdi kanalları çekmeyince bizde büyük yuvarlak düğmeyi çevirirdik. O düğmeyi dikkatlice çevirince cızırtı kesilirdi. Sonra ekran berrak olurdu. Sevinerek izlerdik. Şükürden ayıran ne varsa işte bu cızırtı gibi düşün, şükürsüzlük kaplayınca içini, bu hallerle hallenince kalbin ,kararıverince her yer, duy cızıtıyı , dur ve duy, hemen çevir yuvarlak düğmeyi , kesilsin cızırtı, kalbinle çok şükür de, bak nasıl kesiliyor cızırtı, berraklaşsın her yer… Demem o ki kardeşim , şükrün nefesin adedince olsun inşaAllah
Ablan

Sessizce kağıdı katladı …

Dilek Hilal KIRIŞ / Çiçeğin Müteşekkirliği

Çiçeğin Müteşekkirliği