“Birisi seni kırdığı zaman hiç ağlama, gül. Seni üzdüklerini bilmelerine asla izin vermemelisin.”

”Bütün hasta insanların hastanelerde olduğunu mu sanıyorsun sen?”

“Vazgeçmiş değilim; yalnızca yorgunum, o kadar.”

“Sana hiçbir zaman gül bahçesi vadetmedim ben. Hiçbir zaman kusursuz bir adalet vadetmedim. Ve hiç bir zaman huzur ya da mutluluk vadetmedim. Sana ancak bunlarla savaşma özgürlüğüne kavuşmanda yardımcı olabilirim. Sana sunduğum tek gerçeklik savaşım. Ve sağlıklı olmak, gücünün yettiği kadarıyla, bu savaşımı kabul edip etmemekte özgür olmak demektir. Ben yalan şeyler vadetmem hiç. Kusursuz, güllük gülistanlık bir dünya masalı koca bir yalandır… Üstelik böyle bir dünya çok can sıkıcı bir yer olur.”

”Sevgi yeterince gerçekti, acı da öyle.”

“Yalnızca sevmek yetmiyor demek ki…”

”Dünya ahmaklarla dolu.”

“Hiç durmadan ummadığım yönlerden darbe yemek acı veriyor…”

“Hiçbiri benden özür dilemedi; biri bile…”

”dünya dikensiz gül bahçesi değildir.”

“Hazır olana kadar hiçbir şeyden vazgeçmek zorunda değilsin. Böyle bir şeye hazır olduğunda da, kaybettiklerinin yerine koyabileceğin bir şeyler olacak…”

Bir keresinde kendine korkunç işkenceler yapan bir hastam olmuştu. Ona neden böyle şeyler yaptığını sorduğum zaman “Bunları bana dünya yapmasın diye.” karşılığını vermişti. Sonra “dünyanın neler yapacağını görmek için biraz bekleseniz” demiştim. O da “Anlamıyor musunuz? Eninde sonunda oluyor bunlar, bu şekilde hiç olmazsa kendi yıkımımı kendim yönetiyorum.” diye yanıt vermişti.

”Adalet uygulanmıyorsa, namussuzluk örtbas ediliyorsa ve inançlarını koruyan insanlar acı çekiyorsa, sizin gerçekliğiniz ne işe yarıyor peki?”

”İnsan benim gibi hantal ve her şeyi yüzüne gözüne bulaştıran biriyse, kendisi gibi olmayan insanları gözünde çok büyütüyor.”

”Ölürken yaşamak, yaşarken ölmek, savaşırken teslim olmak ve teslim olurken savaşmak istiyorsun değil mi?”