Ebruli Bir Masal Yoldaşı

Doğum tarihi ve isim tesadüf olamaz

İstanbul’un fethinin yıldönümünde doğmuş olman aslında çok şey söylemek istiyor bu dünyaya:

• Fethetmek için doğmuş olabilirsin. Bir şehir değil elbet, ama daha değerli olarak bir kalp, bir çocukluk ve belki de kendi potansiyelini fethedeceksin!

Sadece doğum tarihin değil, adın da çok şey söylüyor olabilir:

Ebru sanatı gibi emek, sabır, güzellik, incelik, renk ve aşk gerektiren bir yaşam. Sana verilen renklerle tam da istediğin gibi özgün bir desen çıkartabilmek ortaya. İstediğin olmadı, renk az mı geldi, o vakit var olanı başka bir desene dönüştürebilmek minik bir fırça darbesiyle. Ama her ne olursa olsun sevebilmek ortaya çıkan eseri, suya yansıyan tezahürü olduğu haliyle kabullenmek.

Hep inandığım bir söz vardır:

• İnsan, insana şifadır, diye.

Bir söz daha vardır inandığım o da şu:

• Evvel refik, baden tarık. Yani önce yol arkadaşı, sonra yol.

Şimdi izin verirsen sereserpe dağıttığım bu cümleleri toparlayayım. Tıpkı senin zaman zaman dağılan kalbimin irili ufaklı parçalarını özenle topladığın gibi.

Kişiye özel masal

Her masalda olduğu gibi her birimizin masalında kötü gibi görünen karakterle çıkar karşısına, kalbini kırar ki bir kalbi olduğunu hatırlasın diye. Veya yolunu keser ki başka çözüm yolları bulabilsin diye. Veya da en sevdiklerini alır ki yeni yeni kalpler fethedip başka kalplere de sevgisini tattırabilsin diye. Ama illa ki masalın kahramanının kalp ve zihin kaslarını kuvvetlendirmek içindir yoluna döşenen dikenler.

İşte böylesi kahramanımızın ne yapacağını bilemediği zamanlarda çıkıverir yol arkadaşı. Önce güler yüzü ve güven veren gözüyle yalnız olmadığını ve ilahi bir sistemin yumuşacık eliyle ona özel gönderildiğini hissettirir. Sonra bir su ikram eder, susuzluğunu giderir. Açlığı varsa doyurur, uykusu varsa dinlendirir. Anlat der, dinlenilmek istediğinde dinler can kulağıyla. Onunla birlikte ağlar, cesaretlendirir yeri geldiğinde, yeri geldiğinde rahat bırak, bugün de böyle olsun diye fısıldar kulağına.

Masalın kahramanı

En önemlisi masalın tam da ortasında olduğunu, masalın sonunun güzel olduğunu hatırlatır en ihtiyacı olduğu sırada. Masaldaki yol arkadaşlarının kahramanı “gerçek kahraman” yaptığının altını çizer. Kaynaklarım nerede diye etrafına bakarken kahraman, karakterinin ne kadar sağlam, kalp kaslarının ne kadar güçlü, inanarak yürüdüğü yolun ne kadar da doğru olduğunu bir kez daha işaret eder kahramana. Ayna olmaya gelmiştir bir nevi. Kahraman kendinden geçip kendini unuttukça ayna olarak geçiverir karşısına ve seslenir:

• Bak, işte buradasın, dimdik ayakta, sapasağlam.

Bir dilek, bir dua

Hayatın her defasında kendini fethetme deneyimi, bir masal kokusunda ve ebru sanatı dokusunda oluşunu hatırlatan özel bir ruh arkadaşımsın sen.

Haydi!

Çocukluğunu ve çocukluğuna ait herkesi esaretten çıkartıp o dönemi bir şehir gibi fethet ki o şehir de nice nice minik ve koca kalpler senin özverili sevginle şifalanmayı bekliyor…

Reyhan YILMAZ

Paylaştıkça Dirilir Canlar