‘Ne olursan ol, hırsının kurbanı olma ‘ demiş büyüklerimiz zamanında . Ne güzel de söylemişler ama…
Ehl-i dünyanın dahi son bulacağı bir bilinçteyken, nasıl oluyor da mekanların, mertebelerin tılsımına kanarak nihayetinde azizliğine uğrayarak hırs kurbanı olabiliyoruz ki ?
Kişi evvela düşünceleriyle var olmalı kendi bünyesinde, düşündüklerini akıl süzgecinden önce, vicdan tartısından geçirmeli… Kimselerin kendi düşüncelerimizle birey olma hakkını elimizden almalarına müsaade etmemeli evvela. ‘Ben; Toplanılmış bir cemiyette öncelikle ‘kadın’ olmanın zarifliğini taşıyarak , kendi hak ve özgürlük bilinciyle , hür irademin vermiş olduğu düşünce lütfunu yerine getirmeyi başarmış bir birey olmalıyım. Erkeğin yeri ise centilmenlik olgusunda saklıdır pek tabii.’
Bir gün nereye varacağını bilmediğimiz bu dehlizlerde, kişiliğinizi; yerinde ve zamanında kelimelere dökmenizi kısıtlama ve yorumlama haddini vermeyiniz nefis taşıyan bedenlere. Kimseler yanlış yönlendirmemeli benliği, başka bir kimsenin akıl tartısına düşürmeyin iradenizi…
• • •
Cümle kurabilen ve kurduğu cümlenin terazisini oluşturabilen bir fikir oluşturuyor benliğim yeni yeni. Bu fikir uzantısında farklı ruhlara ilişiyor gözlerim ve ‘hırs’ esirliğini görüyorum ne yazık ki. Hırs kelimesi nedendir hep bir ürkütür olmuş ruhumu evvelden beri. Fakat en nihayetinde yine eskilere gider oluyor aklım.
Değil midir ‘Kişinin zikri, fikrinden ibarettir!’
Öyle midir sahi ?
Baş, yastığa konduğunda akıl terazisi vicdanla savaşmaz mı peki ?
Ne için hırs edilir ? Sonucu da yine bedenine zehir…
İdealleri olan, bu uğurda korkmadan dimdik duran herkese saygı duyarak örnek aldığımı belirtmek isterim. Fakat bir oluşum daha yer etmekte sanırım yine yine , yeni yeni … Cümle kurmaktan, fikrini beyanda bulunmaktan ve bunu iyi bir hareket oluşumu olarak lanse etmekte olan bir yeni oluşum…
Özellikle kadının yeri yeniden sorgulanıyorken elbette had ve bilinç doğrultusunda evvela hüviyetime istinaden fikir cümleleri kurmaktan kaçınmamayı yeğliyorum hayat yolculuğumda. Hırs batağında boğuşanlardan ayrı, göze girmek yahut göze sokulmak eylemlerinden kaçınarak ilerleme hedefinde varlığım.
İçselleşiyoruz sanırım, bazı zihinlerin kötülüğünden olsa gerek tebessümle yetiniyoruz . Kalemim de içini döküyor böyle böyle .
Mevlam sağlık derdi vermesin zira…
Bazı bazı hadsiz bir yolculuk oluyor bu GAİA…
Öyle ya ,
‘ Bakalım , görelim Mevlam neyler? Zira neylerse güzel eyler…’
ZG.
