Güneş uyanmadan uyandım bugün,
Günaydın yazıyorum güneşin gözlerinin parlayacağı yere
Radikal fikirlerle yürüyorum sayın bayan
Pek anlamam ama, öyle diyorum
Sanırım kuşlarla yürümek gibi bir şey
Pek anlamam işte sayın bayan, öyledir belki
Düş gücüm oraya sürüklüyor beni
Sokakta büyük büyük şiir kümeleri,
Usul usul yanıyor
Su satan çocuklar su taşıyor minik elleriyle
Ben tükürüyorum,
Şiirlere değil sayın bayan, şiirlere değil,
İnsanlara diyorum
Ama, inanma sayın bayan,yalan söylüyorum sanırım
Bir şair insanlara tükürmez, şiirler serpiştirir üzerlerine
Kolum da ki saat on iki olunca ötmeye başlıyor,
Sanki acı bir çığlıkla bağırıyor
Birinci yarısını bitirmişiz bu günün,
Sonu hüsran mıdır sayın bayan
Neden hiç konuşmuyorsunuz
Dilinizi mi yuttunuz dün akşamın sessiz karanlığın da
Yalnızlığın uğultusu korkuttu mu yoksa sayın bayan
Ben bir şair bey olarak aydınlık şiirler yazayım size diyorum
Çiçekler toplayan bir kadın olursunuz bir anda,
Yağmurlarla dans eden bir kadın

Evet sayın bayan, aydınlık şiirler diyorum
Bunca aydınlık şiir arasında, karanlığın hükmünü, yenemiyorum
Keşke güneş gibi arada karanlığı kovalaya bilsem
Yıldızlar bile gülüyor bana sayın bayan, karanlığın ucunda
Utancımdan yıldızları seyredemiyorum
Bakmayın böyle dediğime,
Gizli gizli seyre çıkıyorumdur belki
Mehtaba bakıp bir sigara yakıyorum
Bir kadının dudakların da bıraktığım nem geliyor aklıma
Kızmayın bana sayın bayan
Sizi kızdırmak değil niyetim,
Yalan söylüyorum sanırım
Kuşlarla sohbet ederim ben sayın bayan
Başıma konmuştu bir talih kuşu,
Ama,sanırım bu benim talihsizliğim,
Bak sana sayın bayan, bu da mı yalan,
Ah! Neden susuyorsun
Neden konuşmuyorsun

Mıh gibi çakılıp kalmışım karanlık odalar da
Şiirler yazıyorum da sayın bayan, tükeniyorum artık tükeniyorum
Yalnızlıkla mumyalanmış gibiyim
Korkmuyorum sayın bayan, tükeniyorum
Sanırım bu büyü böyle sürecek
Siyah beyaz fotoğraflar var masamda,demli çaylar
Usanmışım artık
Rüyalar görüyorum aydınlık olan,
Açınca gözlerimi karanlık oluyor
Derimin üzerinde çığlık çığlığa koşuyor yalnızlık
Korkmuyorum yanlış anlamayın sayın bayan
Tükeniyorum,
Ve telaşlıyım

Bir günde yakamda takılı bir karanfille sokaklarda gezdim sayın bayan
Öyle dalgın, öyle yalnız, öyle umarsızca yürüyen bir adam gibi
Hiçlikte kaybolmuş bir bedenim var sayın bayan
Yağmur olsam diyorum, hiç bir tene düşemezdim, toprak bile günlerdi bana
O yüzden benden hiç bir halt olmadı sayın bayan
Güneşe bakıyorum,tutmam gerekli sanki, dokunsam da olur sanırım
Bir kaç umutlu şiirle gönlünü hoş etmeliyim, belki bir parçasını getirir koyardı cebime
Umutlu şiirler bile yazamıyorum,
Bugün sokakta oynayan çocuklarla karşılaştım,
Onlarda söyledi, benden hiç bir halt olmazmış sayın bayan,
Bu hayat onmaz artık dediler,
Ben hep böyle mi kalacağım sayın bayan
Hep böyle mi kalacağım

Yusuf ÇATAL / Sayın bayan (sessiz konuşmalar)