Kim bunlar? Beni, bizi korkutan, tedirgin eden, kutuplaştıran, aptal ve akıllı insanlar diye ikiye ayıran bu güç kim, kim bunlar bilmiyorum fakat başardılar!

TEHDİT

Yazımın konusu bambaşka bir güzellikti oysaki. Hazırdı günler öncesinden. Her şeye rağmen ben yine bana ayrılan bu tertemiz ve bembeyaz sayfada, küçük dünyamda yaşadıklarımı ve hissettiklerimi paylaşacaktım sizlerle. ALLAH var ve ALLAH yâr diyecektim sadece! Sadece! Ve fakat korktum. Bugün çok korktum duyduklarımdan, izlediklerimden ve daha da göreceklerimden.. Korkum omuzlarımı düşürdü, tefekkür etme kuyusuna sığındım. Bildim ve iman ettim ki başka yol yok!

AH ÇOCUKLAR!

Koskoca dünyayı avuç içimize sığdırdık, cebimize sığdırdık, yastığımızın altına sığdırdık, eşimizle, dostumuzla ve dahası çocuğumuzla aramıza sığdırdık…yaşayıp gidiyoruz! Biz yaşayıp giderken bir yerlerde çocuklar kayboluyor, pazara düşüyor, para babalarının kucaklarında oyuncak ediliyor, sahnelerde alıcısını arıyor! “Bana dokunmayan yılan bin yaşasın”cılık bu oyunun ve oyunların tek kazananıydı…şimdilerde nasıl sizce? Sizce biz bu oyunların neresindeyiz? Sence sen kendi doğurduğun kadar o kadının doğurduğunu da sevebiliyor musun? Sevgin yetiyor mu bunca dönen dolaba! Dolap? Duymuşsunuzdur! Dolaplar satılıyor instagram fenomenlerinin meşhur ettiği alışveriş sitelerinin hesaplarında! Halılar satılıyor! ne idüğü belirsiz fiyatlarla! Halıların arasına çocuklar sarılmış, dolapların içlerine çocuklar gizlenmiş! Duymamış olamazsın kardeşim! Duyduk ve bildik!

MİDEM BULANIYOR

Hepimiz bir gün uyanacağız kardeşim. Acı içinde uyanacağız büyük ihtimalle. Utanarak uyanacağız! Burada kaybettiğimiz tüm insani duygularımız, gerçek alemde utanç çukurlarında surete bürünmüş haliyle karşılayacak bizi! Farkındayım, çok da güzel karşılayamadım sizi bu hafta… Sesli düşünüyorum! Ve birlikte düşünelim istiyorum. Halimiz nicedir? Bilen varsa bana da deyiversin. Dünün be bugünün karamsarlığı değil bu bendeki. Yarın da bu acıyı duyacağım. Siz de hissedin! Çünkü birlik ve beraberlik duygusundan uzaklaşırsak, o vakit öleceğiz! Ölmek ile kurtulacağımızı bilsem, vallahi de billahi de buradan müjdeler vermek isterim. Hepimiz ve herkes dağılsın, kafamıza göre yaşayabiliriz!diye naralar atacağım. Ve fakat işler hiç böyle değil!

NEFS

Kişisel gelişimcilerin “içinize dönün” uyarılarını nasıl değerlendiriyorsunuz bilemiyorum. Ben dışa dönme tarafındayım. Dışta olanlar hepimizin sorumluluğunda! Öyle olmasaydı, Rabbim bizleri birbirimize görünmez bağlarla bağlamaz, bizi birbirimizden sormazdı! Beni sana, seni bana soracak o güzel Mevlâm. O güzel Allah’ım nefislerimizin kölesi olduğumuz, bir duayı mü’min kardeşimize çok gördüğümüz için; tek ayak üstünde değil, ebediyen kendisinden mahrum bırakacak! ve bilinmezde bekletecek! bizi.

MASAL DEĞİL BU

Bencilliğimiz azaldıkça ve benliğimiz küçüldükçe sevebilme kapasitemiz artacak kardeşlerim. Ve Allah’a daha çok yaklaşacağız. Sosyal ortamlarda gördüğümüz, duyduğumuz ve dahası hissettiğimiz bir pedofili kokusunu yetkililere bildirmek boynumuzun borcu değil mi? Bakışları matlaşmış, mutsuzluktan ölme noktasına gelmiş çocuklara sahip çıkmak boynumuzun borcu değil mi? Hayatını bu yollara adamış, ilim etmiş büyüklerimizin söylediklerine bir parça kulak vermemiz boynumuzun borcu değil mi? Nefislerimiz ölmedikçe kendimizden başkasını göremeyeceğiz. Paylaşmadıkça acılarımızı, empati duygumuz asla gelişmeyecek. Kalplerin yalnız ve yalnız Allah’ımızın evi olduğunu ve o kalbin sadece bizde bulunmadığı idrakine vardığımızda gözlerimiz açılacak… Acı bize gelmeden, biz kendimizi toplayıp acının gittiği eve gidelim ve kaynağını keselim. Bize gösterilen adresleri araştıralım, çocuklarımızı başıboş, ellerinde telefonlarla bırakmayalım, ne aldığımıza ve aldığımız ürünün bedelinin hangi adreslere kaynak olduğuna bakalım! Ve daha bir sürü şey yapalım! Bir olalım! Olalım nolur!

Şadan YER