Haftanın bir günü, kendince belirlediği bir gün olmak kaydıyla oturduğumuz siteye geliyor yazlık evimizde. Artık tanışıyoruz. Tanışma hikayemizi anlatmak isterim müsaitseniz…

ADI KADER

Büyük ağacın altında, semaver için çalı çırpı topluyordum. O geldi usulca. Sessizce bir taşın üzerine oturdu. Hiç konuşmadan beni izledi bir süre. Yaz günü o çoraplar, o kalın hırka, onun üzerine bir hırka daha…Korktum! Çabuklaştırdım hareketlerimi, çalı çırpımı düzenleyiverdim, evirip çevirdim elimde ve yüzümü evime döndüm. Seslendi arkamdan; “konuşuverseydik biraz”. Gözü gözüme değdi, sesi boşlukta dolaştı uzun uzun…geldi kalbime oturdu. Evet, konuşalım, konuşmalıyız dedim! Bilmeden şimdi verandada semaver çayımı paylaşacağımı, getirdiği tazecik yumurtalarla oğlumu besleyeceğimi…Kader Teyzem! İsminde saklı tüm yaşadıkları. Mahzun oluşu, “kimsesizim” deyişi, hepsi isminde saklı. Çadırda yaşıyormuş, tek başına.

Bu dünyaya beş çocuk getirmiş Rabbimin izniyle ve çadırda yaşıyormuş bir başına! “Gelmek istersen, bir çay ikram ederim” dedi…Belli ki yalnızlık canına tak etti. O anlattı ben dinledim. Susarak dinledim. Uzun uzun sustum ilk kez. Benim anlatacaklarım onun dünyasında hiç yer bulamazdı zira! Neden demedim, niçin demedim, hiç merak etmedim. Belliydi uzun ve kalın ve üst üste giymiş hırkalarından içindeki boşluk! Ben sustum, o anlattı. Hiç “kötü” demedi evlatlarına. Sadece “beş taneler” dedi ara ara. Beni sordu. Kardeşimi sordu, annemi, babamı…Hayatımı sordu. Anlatamadım. Söz döndü dolaştı Kurban’a geldi. “Kesecekmisiniz” dedi! “Tabiiki”dedim! “Ne güzel, kesin tabi” dedi. “Ben de her yıl keserim” dedi. Hayretten ne hale büründüysem, şaşırdı kaldı. “Tabi ya ne sandın” dedi!

KİM KURBAN

“Her yıl nefsimi kurban ederim ben güzel kızım” dedi. O an anladım. Bu sohbet bir ağaç altında başladıysa da vardı bir sebebi ve fakat o ağacın altında kalmayacak, hayatlarımız birbirine girip şifalanacaktı. Öyle de oldu. Günler, haftalar, yıllar geçti gitti. Nice kurban bayramları, zilhicce ayları geldi ve geçti. Çok semaverler yakıldı, pek çok gözyaşları döküldü. Dostluk pekişti ve o beş çocuk hiç konuşulmadı! Her Kurban Bayramı öncesi onunla tanışmamızı anarım, anarız. Bu vesileyle içinde bulunduğumuz mübarek ” Zilhicce Ayı” hürmetine Kader Teyzem ve nicelerine ulaşmak için bir fırsat sunuyor Rabbim her birimize ne mutlu.

Deniyor ki; Her kim Zilhicce Ayı ‘nın ilk on günü içinde fakirlere yardım ederse, Peygamberlere hürmet etmiş olur. Ve deniyor ki Buharideki hadis-i, şerifte; “Hiçbir ibadetin kıymeti, Zilhicce ayının ilk on gününde yapılan ibadetlerin kabulü gibi kabul olamaz”. Hadis-i Şerifte buyuruluyor ki; “Allah’ü Tealâ ibadetler içinde en çok Zilhiccenin ilk on gününde yapılanları daha çok sever. Bugünlerde tutulan bir gün oruca, bir senelik nafile oruç sevabı verilir. Gecelerinde kılınan namaz, Kadir gecesinde kılınan namaz gibidir. Bu günlerde çok tespih yani “Sübhanallah” Tehlil yani ” Elhamdülillah” ve Tekbir yani ” Allahuekber” söyleyiniz”.

KENDİME NOT

Bildiğimden değil dostlar bunca kelime. Bilmeye, öğrenmeye çalışıyorum Rabbim izin verdikçe. Derdim insan olsun, derdim o çadırda yaşayan pek çok Kader Teyze’lere ulaşmak olsun istiyorum. Ve biliyorum ki hepimiz dert edinirsek aydınlığa çıkarız. Rabbim bizleri birbirimize tanıştırarak bu gezegene gönderdi iman ettim! Ve fakat bu yolculuğa öyle kaptırdık ki kendimizi unuttuk tanıştığımızı. Şu mübarek Zilhicce Ayı’nı fırsat bilerek her birimiz için hatırlamayı diliyor ve dua ediyorum. Rabbim unuttuklarımızı hatırlat. Rabbim bizi birbirimize kardeş eyle. Rabbim bu yolculuk sana doğru! Bizleri affetmeden nefeslerimizi sona erdirme. Zilhicceyi layıkıyla yaşamayı, Hac mevsiminde bir yaprak misali o mübarek topraklara savulup gidivermeyi nasip et. Zilhicceniz mübarek olsun, Rabbim gönüllerinizin muradını veriversin. Allah’ıma emanet olasınız.

Şadan YER / Zilhicce Ayı