Düşünüyorum da
Bir kitabın dipnotu gibiyim
Her zaman dipteyim
Nedendir bilinmez
Papatyalar var aralarında
Onlara bile uzağım
Yakama taksam bir tane,
Fiyakalı olurdum belki tanrım
Kıpırdayan yapraklar
Kapanıyor akşam olunca
Tozlu rafta kaderine mahkûm
Sabah açılır mı bilinmez
Şöyle düşündüm sonra
Yağmurlu bir bahar sabahı
Konuşsam yağmurlarla
Islak sokaklar da gezinirdim
Akşamına tozlu rafa mahkûm
İstiyordum okşasın mavi bir el yüzümü,
Gök gözlü bir kadın, baksın gözlerime
Sevişirdi parmakları harflerle
Bense dokunabilsem dudaklarına
En karanlık,en ıssız yerindeyim dünyanın
Gelirsen Galata’ya çıkar mıydın benimle
Yada bitmeyen uzun yollarda,
Yürür müydün
Şiirler yazdım sana
Çiçekler topladım
Güneşi sana getirdim
Bak gökyüzü göz hizanda
Bana bakma sen
Ben tozlu rafa mahkumum
Sen göğü kucakla,
Yıldızlar topla karanlığın ucunda
Belki bana da getirirsin bir gün
Güneşe dokun bir bahar sabahı
Yağmur yağarken toprağı izle
Bana bakma sen
Ben bahçede karanfil hüznü gibiyim
Tanrım benim fiyakam bu kadar.

Yusuf ÇATAL