Sensizlik sonbaharda dökülen yapraklar gibi
 Hem umutsuz hem mutsuz
 Gökyüzünü kaplayan kara bulutlar
 Her zaman seni sensizliği anlatıyor

 Bedenim her geçen gün daha da muhtaç kılıyor bedenini
 Gittikçe daha da yaklaşıyorum sana 
 Ama yapamıyorum gelemiyorum göremiyorum 
 Yaklaşıktıkça daha da korkuyorum 
 Çünkü aşk bir hoşçakal kadar umutsuz
 Çünkü aşk kışın yağar kar tanesi kadar görünmez

 Kopamıyorum kendime kızıyorum 
 Sana olan ümitsiz bekleyişimden
 Uzaktan izliyorum seni
 Sevmemeni hatırlamamanı unutmanı
 Daha da bitiriyorum seni senin sensizliğinde
 Sesinden başka ses duymuyorum 

 O efsunlu güzelliğini bıraktıkça gözlerimin içine 
 Kitaptan bir satır bile okuyamaz oluyorum
 Şimdi ne mi oluyor birtanem?
 Sonbahardaki yağmur gözlerimdeki yaşlar
 Ellerini üşüten o soğuk senden sonraki kayboluşum
 Geçen kuşlar bu hayattaki yok oluşum 
 Ama ben hala seni bekliyorum sevgilim.

 
 İrem Ebrar Uğurlu