İstikad-ı Mecnun 

Aşığın dili lâl olur

Aşka düşer divane gezer del olur

Ölüyken yürüyen gezen olur

Beklemek ona ibadet olur

Leyla gibi sevsen mecnuna kar olur

Analar kızlarını aşığa yar etmez el olur

Deli gönül sever akletmez şaban olur

İbadeti günah, gönlü kara, çölde bir derviş olur

Bin yıllar geçmiş derviş aşkı ilen

Ben de çok iyi aşık idim sen var iken

Sazım çalınır sözüm dinlenirken

Düştüm de yaramın üstüne sen sarsaydım

Yârimiz tek bu dünyada

Ana hakkı kuldan maldan başka

Ölürsem eğer bir gün beni ara

Bastığın kara toprakta gönlünün ortasında

Cehennem ateşlerinden zemheriye düştüm

Benim günahım neydi bir güzel sevdim

Sabahlara kadar ağladım da söndüm

Bir sevmek bin ölmeye bedelmiş gördüm

Harlandı ateşim yine de söndüm

Denizin ortasında bi sülün gördüm

Dumanı ciğerime çektim de öldüm

Her yaz uyudum ama hep kışı gördüm

Ervah’ım ezelden cezalıymış her öldüğümde yaradanı gördüm

-Ahger / İstikad-ı Mecnun