Zannettim ki rahmet kapıları kapandı. Zannettim ki bu bir ceza, bir kızma, küsme hikayesi… Zannettim ki “Rabbin sana küsmedi” seslenişi bizim için geçerli değil!

SÜRPRİZLER

Bayramınız mübarek olsun canım okurum. Gönlünüzün bayramları şen olsun, kalbinizin kelebekleri uçuşsun özgür ruhlarıyla. Üç aylar ile başlayan ara yolculuğumuzun son durağı Ramazandı. Yaşadık Rabbimizin her birimize verdiği ölçü dahilinde. Ara yolculuğu demişim bir önceki cümlede planlamadan. E uzun bir yolculuktayız zira. Ramazan-ı Şerif de bu yolculuklardan biri. Ve bu mübarek ayda çeşitli sürprizlerle, dua ve zikirlerle, beklediklerimiz ve umut ettiklerimizle sarıp sarmalandık bin şükür. Her birimiz türlü türlü şeyler yaşadık, dalgalı, dumanlı duygu durumlarında savrulduk, aklımızı kullanalım diyenlere karşı kalbimizle cevap verdik, sürprizlerle sevindik, iyi oldu, güzel oldu bu “hapis” zannettiğimiz durum dedik! Yavaş yavaş sona geldik!

Rahmet Kapıları

Bir virüsün Rabbimizin rahmetinden daha büyük ve daha güçlü olduğu zannına kapılınca ne büyük bir yanılgıda olduğumuzu anlayıverdik bir gurup. Ne büyük yanılgı. Üstüne! tüm kapıların kapandığı zannına da girince depresyon uzaktan bir göz kırptı başka bir guruba! Unuttuk yine! Hani rahmet kapıları dört gecede açılırdı. O gecede yapılan dua ve tövbeler red olunmazdı. Böyle bildik ve öğrendik. Ve bu kapıları tam da “zorunlu evde kalma” zamanlarımıza denk gelmekteydi. Tevafuk! Ramazan Bayramının birinci gecesi, Şabanın on beşinci gecesi ve Arefe gecesi. Evliyâ’nın büyüklerinden Râbia-i Adviyye, adamın birini dua ederken görmüş ve duasını işitmiş. Adam; Ya Rabbi bana rahmet kapısını aç! diye dua ediyormuş. -Ey cahil! Allah-ü Tealâ’nın rahmet kapısı şimdiye kadar kapalı mıydı ki şimdi açılmasını istiyorsun diyerek kızmış büyük zât.

İNSANIZ

Sosyal varlıklarız ve birbirimize görünmez bağlarla bağlıyız. İnkar etsen de bazen, öyleyiz. Bu sebepten belki de canım Allah’ım kızma, küsme, affet,sev,say…diyor. Her şeyi emrimize amade kılmış ama çok önemli bir not düşmüş. “Kul hakkıyla gelme”! Her şeyi affedeceği müjdesini vermiş de, kul hakkını saklı tutmuş. Üstüne basa basa uyarmış hepimizi. Bugün son gün! Varsa hakkına girdiklerimiz, varsa bir boynu bükük bıraktığımız…belki rahmete hak kazanırız! Kul hakkını hırsızlık zannettik belki de, parasını çalmadığıma göre kimsenin hakkına girmiyorum diye kandırdım kendimi belki de. Ne büyük yanıldım, yanıldık! Cevap vermediysem kafasında türlü sorular olan, cevap arayan kardeşime, uğramadıysam vaktim olduğu halde bir büyüğüme, gidermediysem sıkıntısını bir aile büyüğümün gücüm olduğu halde! yandım Allah!

Hak Allah’ın

Hz. Ömer Resul-i Ekrem efendimizin dizinin dibinde hüngür hüngür ağlıyormuş.

Allah Resulü “niye ağlıyorsun Yâ Ömer” diye sorunca…

-“Nice hükümdarlar saraylarda hüküm sürüyor da Ey Allah’ın Resulü, sen şu sedir üzerinde oturuyorsun ona ağlıyorum!

İnsanlığın önderi, ışığımız, yolumuz Efendimiz (s.a.v)in verdiği cevap mıh gibi aklımıza kazınası!

“-İster misin Yâ Ömer, dünya onların olsun, Ahiret bizim!

Dünyalıklarımız aylardır askıya alındı. Kapıda bekledi, dolapta katlı durdu! Dualarla ahirete yol yaptık, sırladık o yolu, ışıl ışıl aydınlattık inşaALLAH…İyi gelmedi mi size de ahiret bizim olsun demek! Yetiş Allah demek… Dönüşebildiğimiz, aydınlık ve sağlıklı nice bayramlarda sarılabilmeyi, halleşebilmeyi Rabbimden niyaz ediyorum. Allahıma emanet olasınız!

Şadan YER