Akşamları kafileler halinde gider insanlar
 Ve onların verdiği anlamsız vaatler
 Kasım akşamları her sene daha bir çetin
 Çünkü her sene sevdiklerim, daha da içimi titretmekteler.
  
 Benim dilimin kemiği yok
 Ben konuştum mu konuşurum
 Beni anlayacak. Hayır, gerek yok.
 Beni dinleyecek bir isine yakın zamanda rastlamayacağım
 Minimum heyecanım bu yüzdendir ki kekelemelerim telaşım
  
 Bazen çok az kalır
 Çok azdan da az
 Dersin ki bir kulaç daha atsam kardayım
 Karanın bir kulaç arkasında neden sorusunu kendine sorarak
  
 Neden sorusunun cevabını bilmek istemiyorum
 Tek isteğim biraz hüzünlenmek
 Beni, beni böyle gördüğünde dikkatini çekerim
 Belki bana acır küçük görürsün, fakat biraz da olsa.
 Yanımda oturursun. 

 
 
 Berkay Aksoy