Mevlana’yı anlayabilmek, sözlerindeki manaya erebilmek benim için hiç de kolay olmadı, çünkü bazı cümlelerin sırrına ermek, Mevlana ile kendine varmak O’nu hayatında bizzat yaşayınca oluyor.

Mesela bir keresinde hayatım mahvolmuştu benim, ve o bana sanki karşımda durup sakince şunları söylüyordu; “düzenim bozulur, hayatımın altı üstüne gelir diye endişe etme, nereden biliyorsun hayatın altının üstünden daha iyi olmayacağını?” diyordu.

Mevlana

Gençken anlayamamışım bu cümleyi fakat yıllar içinde fark ettim ki o yaşadığım hayatın içinde ben küllerinden yeniden doğan bir Anka Kuşu oluyormuşum. Bu aslında hepimiz için de geçerli, zira bu konuda şunu der canım Mevlana Hazretleri; “her şeye canını sıkma ey gönül, ne bu dertler kalıcı, ne de bu ömür.” Al bu cümleyi, öp başına koy şimdi, şifa gibi sanki, deva gibi.

Hem demiyor muydu yine o; “sevgi şifadır, sevgi güçtür, sevgi DEĞİŞİMİN MÜHRÜDÜR” diye, daha ne desin ki? başımıza gelen her şey değişimimiz için gerekli.. Bu cümlelerle başladı işte benim değişimlerim; sonra çok zaman kendimi aradım durdum yollarda, her yerde..

Ve o yine her zaman ki bilgeliğiyle birgün kulağıma eğilip şunları söyledi bana; “Can konağını aramadaysan cansın, bir lokma ekmek arıyorsan ekmeksin, bir damla su arıyorsan susun, zulmün peşindeysen zalimsin, aşkı arıyorsan aşıksın.

Gönlün neye kapılmışsa O’sun sen.

Şu nükteyi biliyorsan, işi biliyorsun demektir:

NEYİ ARIYORSAN O’SUN SEN.”

Al işte seni ilmek ilmek ören bir cümle daha. Ah bir de “aradığında seni arar” cümlesi var ya; işte orada da teslimiyetin başlıyor ve yaşamsal yolculuğuna artık kalp gözünle devam ediyorsun ve ne muazzam bir dönüşümdür ki o, her aradığını bulduğuna artık şaşırmıyorsun.

Sahiden de insan NEYİ ARARSA ONU BULUR, ondan sebep, aradıklarımız da saklıyız hep, kendini tanımak isteyen, önce aradığının ne olduğuna baksın ve önünde sonunda hamurundaki esaslı mayanın farkına varsın.
Ve son olarak şu cümleyi de yeniden anımsayalım;  “dünle beraber gitti cancağızım, ne kadar söz varsa düne ait. Şimdi yeni şeyler söylemek lazım…”