Güneş bir defa güldü yüzümüze

Tamam olamamış bu coğrafyanın, kırılgan çocuklarıyız
Yarım kalmış sevdaları, sürgün edilen türküleriyiz
Ağlamaklar biriktirmişiz baş ucumuza
Gülmeleri unutmuşuz çoktan
Ve zaten, gülmeleri unutmaktan gelmişiz buraya
Umutlarımızı çarmıha germişiz, taş duvarlı evlerin karanlık odalarına
Güneş bir defa gülmüş yüzümüze o küçücük pencereden
Ve sırayla bakıyoruz
Benim ki biraz fazla
Benim ki biraz fazla
Ama, yinede görünmüyor gökyüzü
Mavi bir hayal kuramıyoruz çocukluğumuzda
Göğüs kafesimizden hunharca bir sevinç fırlamıyor.

Güneş bir defa güldü yüzümüze

Sen yazıyordu bir şiirde

Sessizce yaşıyorum dünyada
Romanlarda ki yaşa geldim çığlıkları okuyorum
Şiirlerde haykırışları
Ve insanlar yaşıyor
Kitapta ki işçi, harfleri biçiyor, yaşıyor dünyasında
Damarlarında dolaşan mavi bir kanla
Gökyüzü beyaz, etrafta kekik kokuları
Hatırlıyorum da, şiirlerdeki kadın gibi kusursuz …… devamını okumak için tıklayınız.

Çiçeklere günaydın desek

Uzun çarşının ortasındaki çiçekçi kız çiçek gibi kokar
Az ötesi baharat ve bakır
Ömrün dokunduğu o sokak
Ömür kokar
Bir aktar, sevda satar akşamdan kalma birazcık umutla
Yürünür o sokağın ıslak ve küçük kaldırımlarında
Şimdi dur orda, sen biraz dur orda, kim sevgili
Kırk yıl geçti de, hiç bir sevgi satın alınamadı, antikacı şükrü bey den
Ve eski püskü bir kum saati duruyor, gözleri buğulu vitrinde
Neden unutuldu kum saati
Neden unutuldu zaman …. devamını okumak için tıklayınız

Üçüncü şahsın yalnızlığına son mektubu

Duyulmuyor çığlıklarım
Nefes nefese yazıyor ellerim, umarsızca
Kan kusuyor kalemim
Haykırışlarım , karartıyor beyaz kağıtları
Son mektubumdu bu yalnızlığa
Umut, bir sevinç kadar yakın
Bir hayli uzak
Tutsam, dokunsam, kurur ellerim
Üçüncü şahsın yalnızlığını yaşıyorum Sevdiğim tut ellerimi
Düşüyorum dünyadan
Öyle ya üşüyorum dünyada
Doğmuyor güneşim
Yok zerre kadar ışığım hayat denen bu hücrede
Kör bir insanı oynuyorum boyuna …. devamını okumak için tıklayınız