Ve bir seyyah gibi düştüm yollaraGeçtim uçsuz bucaksız bozkırlardanGide gide ömrümün sonuna dayandımBir parça umuttu heybemdekiŞehirlerden geçtim öyleceElma satan çocuklar gördümİnsan satan tüccarlarDedim Ey tüccar kaçadır insanElma fiyatına mıBir parça umut kaç insan ederYa da kaç insan bir parça umut ederSöylemediydiGüç bela kaçtımdı oradan daYeryüzü yorgundu göz göze geldim ağlamak istedi o anNe yaptımsa durduramadımAğladı, […]
Ve bir seyyah gibi düştüm yollara
Geçtim uçsuz bucaksız bozkırlardan
Gide gide ömrümün sonuna dayandım
Bir parça umuttu heybemdeki
Şehirlerden geçtim öylece
Elma satan çocuklar gördüm
İnsan satan tüccarlar
Dedim
Ey tüccar kaçadır insan
Elma fiyatına mı
Bir parça umut kaç insan eder
Ya da kaç insan bir parça umut eder
Söylemediydi
Güç bela kaçtımdı oradan da
Yeryüzü yorgundu göz göze geldim ağlamak istedi o an
Ne yaptımsa durduramadım
Ağladı, ağladım, duymadı kimseler
Yoktu ki kimse orda
Geçtiğim yollarda yandı, unuttum
Bunun dayanılmaz olduğunu anlat bana
Fark etmedin mi beni
Benden başka yolcu yok, olmadı da
Ve, durdu o küheylan ölmek üzereyim
Başlangıcı olmayan yaşamın ortasındayım
Hatta sonunda
Artık ne elma satan çocuk
Ne tüccar
Nede bir parça umut kaldı
Yaşanmadı hiç biri
Beni bir yabancı gibi karşına aldın dünya
Bitti artık anlatma
Sondu bu
Çiçek getir bana dünya
Mutlu olurum.