Bir yazı okudum az önce, yazı tanıdık bir yazarın peşine düştüğü bir soru ile ilgili ve soru şu; “Uzun Evliliklerin Sırrı Ne?”

Ana başlık bu ama ilk soru mutsuz evliliklerin nedeniyle ilgili, bu sorunun cevabı bir kitap ‘çıda arandığı için cevaplarda tanıdık dostlardan geliyor tabi ki.

Mutsuz evlilikler

Mesela diyor ki Nietzsche “mutsuz evliliklerin sebebi aşk eksikliği değil “DOST” eksikliğidir.”

Hımmm bende katılabilirim bu cümleye canım Ni-Çe:)
Konu mühim konu tabi, yazar da öyle tek bir cevapla yetinecek biri değil, bu defa yeni bir soru soruyor üstad kişilere; “insanlar diyor, peki niye evleniyorlar”

Oscar Wilde ; “Erkekler yorulunca, kadınlar meraktan evlenir, sonunda her iki kesimde düş kırıklığına uğrar” diyor bilmiş bilmiş.
Çok saygıdeğer Montaigne ise; “Evlilik kafese benzer, dışarıdakiler içeri girmeye uğraşırken, içerideki kuşlar dışarı kaçmaya can atar”
Kafesin dışında kalmış biri olarak diyebilirim ki hiç kimse mutlu olduğu bir yerden kaçmaz, Ah Montaigne DENEME’diysen bir de bunu Dene, bunu da yaz!

Benim bakış açımı en iyi elbette ki Halil Cibran anlardı. Onu dinlesek evlilikten niye kaçınılırdı? Bak ne demiş usul usul Halil Cibran; “Birbirinizin kabını doldurun ama sakın aynı kaptan içmeyin, birbirinize ekmeğinizden verin ama aynı somunu bölüşmeyin”

Sonuç şu ki “demek ki herkes kendi BİREYSELLİĞİNİ korumalı”
Sonunda kafası bir hayli karışık yazar, konuyu bir de pamuk anneannesine soruyor, uzun evliliklerin sırrı ne ? O da onlardan daha bilmiş (vay be herkes ne de bilmiş:) diyor ki; “a kızım sen bakma o yazarlara, uzun evliliğin tek bir sırrı var o da; iyiyi kötüye yama yapmak!”

İtirazım var canım anneanneciğim; evlilik gördüğümüz eksikleri, kusurları, delikleri, yırtıkları elimizdeki ipekten kumaşlarla yamalamak olmamalı.
Ha o kumaşın üzerine biraz o biraz ben kendi mürekkep damlamızı damlatıp, dağılan o renklerde hem her birimiz ayrı bir renkmiş gibi hemde ana rengimizle buluşmuşuz gibi hissedebiliyorsak o ayrı.
Hem o zaman niye “ayrı” düşelim gayrı..

Sizce uzun evliliklerin sırrı ne?