Nerede olduğunu şuanda tam anımsayamasam bile, bir keresinde böyle bir söz ile karşılaşmıştım. ”Her ölüm bir trajedidir.” diyordu sözde. Ve beni derinlemesine etkilemişti. Belki de beni bu kadar derinlemesine etkilemesinin sebeplerinden birisi ölümle ve yaşamla birçok insan kadar yakın olmamızdır. Belki de gelgitlerimizdir. Bu yüzden bunun hakkında konuşmak istedim.

Özellikle benim gibi psikiyatrik alanda tedavi gören insanların sürekli ölüm ve yaşam arasında bir çizgide gelgitler yaşadığını biliyorum. Bu çizgide psikiyatrik alanda tedavi görmeyen insanlar da gelgitler yaşıyor tabiki ama bizimkiler biraz daha şiddetli ve sık oluyor genellikle sanırım. Psikiyatrik tedavi görün ya da görmeyin fark etmez. Hepimiz insanız ve sıklık ile şiddet durumu farklı olsa bile bu gelgitleri hepimiz yaşıyoruz. Bu yüzden bugün sizden bir şey istiyorum. Aynanın karşısına geçin ve yaşama tutunmak için elinizden geleni yapacağınıza ve ne yaşarsanız yaşayın ölümünüzün bir trajedi olacağına, bu yüzden yaşamak için elinizden geleni yapmaya devam edeceğinize dair söz verin.

Daha önce batırdınız mı hayatınızı? Önemli değil. Yeniden inşa edin.

Hayatınızdaki insanlar sizi sevmiyor mu? Yenileriyle tanışın. İnsanlar sizin aklını kaçırmış bir deli olduğunuzu mu düşünüyor? Canları cehenneme! Ne düşündükleri kimin umurunda ki? Deli olduğumuza dair kararı verebilecek seviyede olduğunu kanıtlayan diploması nerede? O hangi konumda ki onun söylediklerini ciddiye almamız gerekecek? Bu şekilde tepki vermesi tek bir şeyi kanıtlar; onun cahil, anlayışsız ve yardıma ihtiyacı olan insanı ”deli” sıfatına yakıştıran -ki deli kelimesi başlı başına hoş değil – ve kendisinin de bir gün yardıma ihtiyacı olabileceğini unutan haddini bilmez birisi olduğunu. Ama asla sizin deli olduğunuzu kanıtlamaz. Bırakın konuşsunlar. Bırakın ne söylerlerse söylesinler. Sizi sevmesi gereken tek kişi sizsiniz. Geri kalanların keyfi isterse sevsinler, çok problem değil.

Her ölüm bir trajedidir, unutma.

Bugün ölmek için bahane yok. Bugün yaşamak için bahane var. Bugün ölmek için tek bir geçerli nedenimiz bile olmayacak. Ne kadar kötü olursak olalım bugünden itibaren birbirimize destek olup yaşama tutunmaya çalışacağız. Ayrıca bu konuda bana da ulaşabileceğinizi biliyorsunuz. Daima sizi dinlerim ve yardımcı olmaya çalışırım. Size My Mad Fat Diary adlı İngiliz yapımı bir dizi serisinden iki alıntı yapmak istiyorum ve ne zaman ölüme doğru kaymaya başlarsanız kendinize bu sözleri hatırlatmanızı istiyorum;

”İnsanlar hayatlarını kurtarmak için bir arada olmak zorundadır. ”

Bu ilk alıntıydı. Hayatlarımızı kurtarmak zorundayız ve bunu birlikte yapmak zorundayız. Kötü hissediyorsan benimle iletişime geç, kötü hissediyorsan ve sana iyi hissettiren birisi varsa onunla iletişime geç, kötü hissediyorsan birilerinden yardım iste. Kötü hissediyorsan mutlaka yapabileceğin şeyler vardır kendine zarar vermek dışında. Kendine zarar vermenin tek seçenek olduğunu düşünme. Çünkü bu tek seçenek gibi gelse de çoğu zaman, aslında tek seçenek değil. Sana o an tek seçenek gibi gelmesinin tek sebebi yaşadığın yoğun duygulardır ve o yoğun duyguların geçmesini beklemeden karar vermemelisin. Kötü hissettiğimizde karar vermeden önce beklemeyi öğrenmemiz gerekiyor ve bu gerçekten öğrenilmesi gereken bir şey.

Çok uzun süre denemenize rağmen başaramayacaksınız ancak yeterince denerseniz bir gün rutin bir alışkanlık haline gelecek. Böyle konuşuyorsun ama sen yapabiliyor musun diye bana sorabilirsiniz içinizden. Hemen cevap vereyim. Doktorum ile hala üzerinde çalışıyorum. Yaklaşık 3 yıldır psikoterapi yürütüyoruz ve çok ciddi ilerlemeler kaydettik. Ancak kötü hissettiğimde sadece oturup geçmesini beklemek kolay değil. Fakat bunu biraz başarmaya başlamış olabilirim. Belki kırıntı gibi. Ama bir gün tamamen yapacağımı biliyorum. Çünkü bunu yeterince denersek başarısız olma şansımızın çokta var olmadığını biliyoruz. Çünkü bu deneyim ile öğrenilebilen bir şey. Başlarda sizde başaramayacaksınız, belki çok uzun süre denemeniz gerekecek ama sonunda olacak. Ama gerçekten tüm gücünüzle çabalamak zorundasınız.

Diğer alıntıyı yazmadan önce size sahneyi anlatmak istiyorum. Kız intihar etmek amaçlı arabanın önüne atlıyor ve araba çarpınca bayılıyor. Orada bir rüya görüyor. Rüyasında hastanede tanıştığı çok yakın bir arkadaşı var. Ona uyanması gerektiğini söylüyor ama kız uyanmak istemiyorum diye cevap veriyor. Arkadaşı ise dünyanın sensiz nasıl bir yer olacağını sana göstermek istiyorum diyor ve o olmadan yıkılan hayatları görmesini sağlıyor. Ve sonra şöyle bir şey söylüyor kıza;

”Gerçekten hiçbir yıkıma sebep olmadan öylece dünyadan ayrılabileceğini mi sandın? Sence bunu herhangi biri başarabilir mi? ”

İşte kendinize söylemenizi istediğim diğer alıntı da buydu. Ne kadar değersiz olduğunuzu düşünürseniz düşünün, ne kadar kötü durumda olduğunuzu düşünürseniz düşünün, bunların hepsi aşırı hissedilen hisler yüzünden oluşan yanlış algılar. Kim olursanız olun dünyada varlığınızı önemseyen insanların olduğuna emin olun. En basitinden sizi tanımasam bile ben bile varlığınızı bir nevi önemsiyorum ki burada sizin için yazı yazıyorum. Dünyada sizi önemsediğini fark etmediğiniz insanlar var olabilir ama sırf siz fark etmiyorsunuz diye sizi önemsemedikleri anlamına gelmez bu. Unutmayın arkadaşlar, hayata tutunmalısınız, hayata tutunmalıyız ve bunu birlikte yapmalıyız çünkü;

HER ÖLÜM BİR TRAJEDİDİR.