Bir yaprak, yere düşerken hüzünlü şiirler okuyordu
Dinliyordum
Ömrümün üstünden geçiyordu sonbahar
Göğsümün şurasından, gökyüzü fırlıyordu, mavi bir damar gibi
Ayaklarım, nehrin haykırışına doğru gidiyordu
Umudum, ışığım, hayallerim, geçiyordu bir kervan gibi, sonbaharın kıyısından
Haritalardan yerler beğeniyor, gidiyordu.
Rüzgar usulca kovalıyor, güneş aydınlatıyordu
Kuşların merhabasını, başını öne eğerek selamlıyordu çam ağaçları
Bir atın, savaşı sevmeyişini gözlerinden görüyordum
Dünyanın savaşa meydan oluşunu
Ve kazananın olmadığını biliyordum
Bir güvercin, zeytin dalı takıyordu savaşın boynuna
Tanışıyor, barışıyordu
Çocuklar görüyordum hemen, rengarenk uçurtmalarla
Çocuklar görüyordum baba diye koşan
Melekler görüyordum, Allah’a koşan
Çiçekler kırları boyuyor, bir papatya hunharca gülüyordu
Yıldızlar, karanlığı seviyordu
Bir şair, çiçekli şiirler taşıyordu heybesinde, dokunuyordu dünyanın maviye açılan kapısına
Zaman, olanca görkemiyle geçiyordu yanımızdan
Gözyaşlarım, yüzümün çukurlarına dökülüyordu
Yüreğimin iniltisinde, yağmur yağıyordu, izliyordum.
Dünyanın görünen yüzü…. Dünyanın görünen yüzü….
