1. Anasayfa
  2. Edebiyat Kafe

Üçüncü şahsın yalnızlığına son mektubu

Üçüncü şahsın yalnızlığına son mektubu
1

Üçüncü şahsın yalnızlığına son mektubu

Duyulmuyor çığlıklarım
Nefes nefese yazıyor ellerim, umarsızca
Kan kusuyor kalemim
Haykırışlarım , karartıyor beyaz kağıtları
Son mektubumdu bu yalnızlığa
Umut, bir sevinç kadar yakın
Bir hayli uzak
Tutsam, dokunsam, kurur ellerim
Üçüncü şahsın yalnızlığını yaşıyorum
Sevdiğim tut ellerimi
Düşüyorum dünyadan
Öyle ya üşüyorum dünyada
Doğmuyor güneşim
Yok zerre kadar ışığım hayat denen bu hücrede
Kör bir insanı oynuyorum boyuna
Olmalı bir sevenim
Yok mu bir sevenim
Düşündüm bir gece vakti
Bir hiç miyim yoksa tanrım
Bir hiç mi bu dünyada
Anlamadım.

Üçüncü şahsın yalnızlığına son mektubu…

Teslimiyet Nehri okumak için tıklayınız

Bu Yazıya Tepkiniz Ne Oldu?
  • 0
    be_endim
    Beğendim
  • 0
    alk_l_yorum
    Alkışlıyorum
  • 0
    e_lendim
    Eğlendim
  • 0
    d_nceliyim
    Düşünceliyim
  • 0
    _rendim
    İğrendim
  • 0
    _z_ld_m
    Üzüldüm
  • 0
    _ok_k_zd_m
    Çok Kızdım

Şiirli günlerde görüşmek üzere.... Bir şiirin ilk satırında mutlu olalım...

Yazarın Profili

Bültenimize Katılın

Hemen ücretsiz üye olun ve yeni güncellemelerden haberdar olan ilk kişi olun.

Yorumlar (1)

  1. Bir hiçiz bu dünya da farkında olsakta olmasakta. Aciz ne olduğunu bilmeyen, ne olduğunu bilmeye çalıştığımız. Kör olmuşusuz sevenlerimize karşı. sevildiğini anlamayan… yüreğine sağlık Yusuf

Bir cevap yazın