Bir Kişilik Yalnızlık

Susuyoruz sustukça yanıyor içimiz
Yutkunuyoruz düğümleniyor kelimeler boğazımıza
Bıraktım mutluluğu yolun başında
Seni bulmak için kurulmuştum bir saatin tik takına
Oysa pusulamdı mutluluk
Sana çıkmıyorsa yollar ne gereği vardı pusulanın
Sana çıkmayan yollar şaire çıkardı adımı
Parmak uçlarım kanlı
Acı bir tattır karanlık zehir zemberek
Simsiyah geceye dalgın bakan bir yıldız gibi, parlak ama, bir hayli karanlık
Yüreğime yuvalanmış keder
Rüzgarla savrulan sadece dört bir yana
Sevgiyi bekleyen yanım her daim bahardı
Ve sonu yoktu bu baharın
Sahi, sonu yok mu bu baharın
Evet miyiz, yoksa hep hayır mı kaldık
Yada en sessiz anımızda mı attık en büyük çığlıkları
Hep bir anda mı yalnız kaldık
“Bir kişilik yalnızlık”ta.