1. Anasayfa
  2. Edebiyat Kafe

Kanlı palto

Kanlı palto
2

Dağları kovalarcasına koştum,
Çocukluğumun kanayan dizleriyle
Hasret kokan dört yanımla,
Toprağı kucaklarcasına,
Serpildim bu coğrafyanın ovalarına
Düştüğümde, ağlamıyorum anne
Gözleri parlayan kız çocukları gibi ülkem
Pırıl pırıl ve güneşi kıskandırırcasına parlıyor
Kısacası, toprak kokan bir şiirle,
Karşılamak isterdim çocukları
Hayallerimizi bir uçurtmayla uçurmak
Olmadı dostum
Ellerini alnıma koyup, ekmek kokmak isterdim baştan aşağı, anne
Güzel insanlar gitti birer birer
Siyah beyaz bir fotoğrafta görüyorum babamı
Avucumda saklıyorum gözyaşlarımı
Yoksulluğumuzu bir küçük tencereye sığdırdık bu akşam
Umutlarımız teker teker can verirken o avluda
Dinle dostum, sırdaşım
Umutları yitirip, karanlıkta savrulmak
Ne yapabilirim
Kanlı bir paltoya asılmış ağıtlar
Her bir damlasında yakarım gülüşlerimi
Sol cebinin sıcaklığına bağladım sevinçlerimi
Önüme baktım dünyaya yayılan umudumu kaybettiğim yerdeyim
Şüpheyle yaklaştığım çocukluğumu,
Bir kusurla mahvettim
Gitme dostum, sırdaşım.

Bu Yazıya Tepkiniz Ne Oldu?
  • 0
    be_endim
    Beğendim
  • 0
    alk_l_yorum
    Alkışlıyorum
  • 0
    e_lendim
    Eğlendim
  • 0
    d_nceliyim
    Düşünceliyim
  • 0
    _rendim
    İğrendim
  • 0
    _z_ld_m
    Üzüldüm
  • 0
    _ok_k_zd_m
    Çok Kızdım

Şiirli günlerde görüşmek üzere.... Bir şiirin ilk satırında mutlu olalım...

Yazarın Profili
İlginizi Çekebilir

Bültenimize Katılın

Hemen ücretsiz üye olun ve yeni güncellemelerden haberdar olan ilk kişi olun.

Yorumlar (2)

  1. 3 Şubat 2020

    Ahh o benzetmeler ne güzel Yusuf kardeşim, yüreğine sağlık.

Bir cevap yazın