Dağları kovalarcasına koştum,
Çocukluğumun kanayan dizleriyle
Hasret kokan dört yanımla,
Toprağı kucaklarcasına,
Serpildim bu coğrafyanın ovalarına
Düştüğümde, ağlamıyorum anne
Gözleri parlayan kız çocukları gibi ülkem
Pırıl pırıl ve güneşi kıskandırırcasına parlıyor
Kısacası, toprak kokan bir şiirle,
Karşılamak isterdim çocukları
Hayallerimizi bir uçurtmayla uçurmak
Olmadı dostum
Ellerini alnıma koyup, ekmek kokmak isterdim baştan aşağı, anne
Güzel insanlar gitti birer birer
Siyah beyaz bir fotoğrafta görüyorum babamı
Avucumda saklıyorum gözyaşlarımı
Yoksulluğumuzu bir küçük tencereye sığdırdık bu akşam
Umutlarımız teker teker can verirken o avluda
Dinle dostum, sırdaşım
Umutları yitirip, karanlıkta savrulmak
Ne yapabilirim
Kanlı bir paltoya asılmış ağıtlar
Her bir damlasında yakarım gülüşlerimi
Sol cebinin sıcaklığına bağladım sevinçlerimi
Önüme baktım dünyaya yayılan umudumu kaybettiğim yerdeyim
Şüpheyle yaklaştığım çocukluğumu,
Bir kusurla mahvettim
Gitme dostum, sırdaşım.