Harflere tutundum

Karanlık bir başlangıcın yanı başındayım
Üç adım kaldı kendime,
Milyondan sonra birinciyim
Mahkemeler kur, yargıla beni
İstersen dar ağacına yürüt
Beyaz bir kağıt ve kalemden başka bir şeyim yok
Parmaklar görürsün başların üstünde
Sloganlar kanatır kulaklarını,
Şiirler ölmez, şiirler ölmez
Ve işte yola girdim yürüyorum
Ayaklarımı kes istersen, ellerim hariç
Kalemime dokunma, kağıt masum
Kopyasını al şiirlerimin, özü bende
Ellerim titremez bir şiire adalet yazarken
Geçmişle geleceğin ortasında,
Hükmünüze hüküm ediyorum,
Yargınızı yargılıyor beynim,
Adalete kalem gibiyim
Karşımda yalnızlık işçileri,karanlık yüzler
Benim yalnızlığım kekeme, anlatamaz
Özgürlük müdür yalnızlık, sahi özgür müyüz biz
Dilimde bir şarkıydı özgürlük,
Kağıtta şiir,gecede yorgun bir yıldız
Güneş de tedirginlik teması
Sevdayı kim görebilir şüphenin sokağında
Kim diyebilir sevdanın adalet olduğunu
Hangi ülke inanır adaletin sessizliğine,
Sessizliğin adaletine

Bir kadının şiirden görüntüsüydü, harfler
Harflere tutundum
Ben bu aşkın son bekçisiyim,
Kalemin arkasına saklanan çığlığım
Bir şiir savaşçısıyım yani
Kuşanmışım silahlarımı
Seni yazacağım,
Önce seveceğim,
Sonra…
Hayır öldürmeyeceğim,
Yönümü sana döndüm,
Yalnızlık pek yakında, göz hizamda
Ve bilmeyen sen, yalnızlık nedir
Hareketsiz bir ağaç gibi duruşum,
Tedirgin değilsin belli
Sessiz, karanlık gecelerde,
Uğrağım olur yalnızlık
Bir gün sana çıkarsa yollarım
Ezberimde tutarım hepsini.
Haykırış olurdu kağıtlarda sevdam,
Kapı eşiğinde özlem, hasret olurdu
Sen ise müphem bir sevda olurdun yüreğimde
Çağın son medeniyeti bu
Aynalarda yalnızlıkla mumyalanmış bir yüz benim ki
Taşarsa nehirlerden yalnızlık, bir gün
Dolarsa sevdanın kabı
Dökerim hepsini düşünmeden
Korkarım,
Korkarım bir gün hepsi üstüme gelir diye