Yandık ki ne yandık..! Ah …

Hangi kelimelerle cümle kurabiliriz ki tekrara düşmeden. Hangi cümleler anlatabilir ki bu okuduklarımızın, gördüklerimizin yarattığı etkiyi, yaşattığı ağrıyı, kursakta bırakan yangını…

Ah

Dedikçe yanmadı mı , yanmadık mı? Yine hayat koşturması içinde unutulmayacak mı peki? 

Unutulmayacak, unutmayacak yanan yürekler , ağıt yakan diller … 

‘Şehitlerimizin ruhuna ‘ diyerek yaşayacak mabedimde , dalgalanan bayrağımın al renginde, hilaline sığınan yıldızım…

Benim kelimelerim bir damla gözyaşında kaybolan sızı yalnızca. 

Ah yoksul gönlüm, yoksulluk dört duvarın etiketinde değildir zira! Yoksullaşıyoruz bu topraklarda. Yokluklarda , evlat diye yanan ağıtlarda, her bir gözyaşına kurban olduğum o nasırlı hallerde yoksullaştıkça yoksullaşıyoruz. 

Benim yüreğim feryatlarda kaldı. 

Vatan sağ olsun.

Vatan için yıldız olanlar uğruna , akan her damla helal kanımız uğruna ,

Mehmetçiğim var olsun… 

Artık sağ olsun.