Bütünlük olmadan olmuyormuş.

Kompozisyon yazarken, edebiyat öğretmenimiz her seferinde hatırlatırdı..

Yazınızın mutlaka; giriş, gelişme, sonuç bölümleri olsun..

Yazınızın konusuna, içeriğine uygun başlık koymayı da unutmayın..

Yazınız bitince bir okuyun, isterseniz başlığı öyle koyun..

Unutmayın..

Giriş, gelişme, sonuç bölümlerinin her biri ayrı paragrafta..

..ve büyük harflerle yazılmış bir başlık..

Bir bütünlük içerisinde..

..anlaşılır, anlamlı bir yazı, ancak bu bütünlük yakalanabilirse mümkündür..

Bazen düşünüyorum da..

Bütünlüğü yakalamak yazarken pek zor değildi de..

Yaşarken zor gibi..

Zira.. hayat pek bir karmaşık..

Olaylar pek de sırayla gelmiyor..

.. giriş, gelişme, sonuç bölümleri hep birbiriyle iç içe..

Sonuç bölümü belirsiz olan da var..

Giriş bölümünü algılayamadan, gelişen, sonuçlanan da..

Hatta bir türlü sonuçlanmayan da?

Belki yıllar sonra, geriye dönüp bakınca daha net görünür bilemem..

Hani yazıyı okuyup, uygun başlık bulur gibi..

Ama olayların içindeyken, yaşarken..

Zor biraz..

Parça parça..

Bir öneri..

.. yaşadığın her ne ise, o bütünlüğü kendinde yakalamayı becerirsen..

Değişirken, savrulurken, parçaların üstesinden gelirken, bir bütün halinde kalabilirsen..

Ruhunla, bedeninle, aklınla, biriktirdiklerinle..

Gerçekten de orada olabilirsen..

Daha kolaylaşıyor..

Üstelik..

Bu bütünlük hissi yaşama da geçiyor..

Naçizane..

Sağlıcakla..

İsterseniz Butik Yazar sayfama beklerim 🙂