Melek… Bahar geldi. Evden izliyorum güneşi, ışığını, rengini, sıcağını…Kıymetini bildim. Birkaç insan geçiyor evin önünden. Elleri kolları dolu. Özeniyorum! Bazen bilmemek ne güzel olurdu! diyorum. Kaç gün oldu saymadım, saymıyorum. Kıymetini bildim durmanın. Nefesimi iki arada bir derede değil de, egzersizler yaparak almanın!

Evden Çıkınca

Evden çıkınca…diye başlıyor cümleler. Planlar yapılıyor hızla. Evden çıkınca nereye gitmeli diye düşündüm ben de. Bir büyüğün kanatları altına gitmek istedim, dizinin dibinde oturup dinlemek, dinlenmek istedim. Ailemde, bana geçmişi uzun uzun anlatacak büyük büyük dedelerim kalmadı. Bir büyüğe, onun engin bilgisine, şefkatli ve şifalı sözlerine nicedir ihtiyaç duyuyorum. Bu ihtiyacımı gerçek dünyaya göçmüş büyüklerin kâh kitaplarıyla, kâh video kayıtlarıyla gidermeye de gayret gösteriyorum zaman zaman. Rabbim hepsinden razı olsun.

Melek

Özgür hissediyorum, fiilen gerçekleştiremesem de. Mühim olan da his değil mi. Fiilen de gerçekleştirdiğim ilk özgürlük alanımda uçup gitmek istediğim yerler arasındadır Mahmud Sami Ramazanoğlu Hz. nin kabri. 1984 yılında, sabaha karşı dört buçukta; “Allah Allah” diye diye, sahibinin adını zikrederek göçüp gitmiş bu yalan dünyadan. Öyle sakin, öyle halîm selim, yumuşak sözlü, yumuşak huylu imiş ki “Melek Sami Efendi” derler imiş onu tanıyanlar. Sizlere de biraz kendisinden bahsetmek istedim bugün. Benim gibi merak ediyorsanız Melek ötesi Melek olan bu zat’ı buyrunuz…

Kalp İşi

Yüksek tahsilini tamamlayıp memleketi Adana’ya dönmek arzusunda olan Melek kalpli Sami Efendi Hazretleri nin hayatı bir Allah dostuyla karşılaşmasıyla başka bir hal alır. Ve dergâhın mürşidi olan, zamanın bilgini Es’ad Efendi Hz. ile birlikte Melek Sami efendi ile yakînen ilgilenirler. İlk ders her zaman ve her yerde olduğu gibi önce KALP‘tir. Der ki hocası önce ve sadece;

-“Evladım! Hastalık nerede ise tedaviye oradan başlamak icab eder. En mühim uzvumuz kalp’tir…Bu sebeple, zâhiri nafile ibadetlerden önce kalbimizi ihyâya başlayacağız. Kalp zikrine ehemmiyet vereceğiz”.

İşte tam da buradan vurur Melek kalpli Sami Efendi Hazretlerinin hikayesi beni. Kalp işi diye başlayan, hangi hikayenin sonu kötü bitmiştir ki! Kalp işi diyen hangi insan hataya düşmüştür ki! Nitekim Melek Sami Efendi Hazretleri’nin de dergâhta îfa ettiği samimi hizmetler ve tasavvuf yolunda gösterdiği ciddi gayretler neticesinde, mürşidinin gözdesi olmuş.O kadar melek sıfatlı bir Hak dostu halini almış ki yıllar içinde, kendisini tanıyanlar koymuş bu “Melek” lâkabını. Mübarek yüzü daima mütebessim olmasına rağmen, gönlü hep mahzun ve düşünceliymiş. Temiz, sade ve düzgün giyinirmiş. Sakalı bir tutamı geçmez, gayet sakin ve ağır yürür ve fakat çok yol katedermiş.

Hal Edebilmiş Olmak

Pek az yer, pek az uyur, sükûtu seçermiş. Her ifadesi yerli yerinde, muhatabının bilgisi dahilinde sohbet eder, kelimeleri tane tane, dikkatle seçerek harcarmış. Kul hakkına çok fazla özen gösterir, insanları sırada bekletmemek üzere, tren bileti için bozuk paralarını önceden hazır edermiş. Muhterem zât’ın hiç kimseyle çekiştiğini, münakaşa ettiğini, birinin gıybetini yaptığını işiten de gören de olmamış. Sevenlerini, onu ziyarete gelenleri asla ümitsizliğe sevketmez , hatalı kimseler de olsa asla yüzüne vurmazmış. Fakat bu nazik üslup karşısında, hatalı olanlar mesajı alarak huzurundan ayrılırlarmış Melek Sami Efendi Hazretleri’nin.”Bunu yapınız, şunu yapmayınız”! gibi emir verir şekilde asla konuşmazmış. Bunu n yerine, âyet-i kerime ve hadis-i şeriflerle anlatırmış ne demek istediğini. Vermek, vermek, hep vermek…üzerine kurmuş hayatını. Kendisine hediye edilen en kıymetli halı, seccade, tesbih, kalem, kumaş ve en paha biçilmez eşyaları ehline vermek en büyük zevkiymiş. Kendisine müracaat eden birinin elinin boş dönmesi imkansızmış. Cebinden eline geçen meblağ ne kadar büyük olursa olsun tereddüt etmeden verirmiş.

Teslimiyet

Melek Sami Efendi Hazretleri teslimiyetten çok bahseder ve “teslimiyet tam olmalı, teslimiyet noksan olursa, netice zayıf olur, kalbin uyanması, nefsin ıslâhı, sadrın açılması, bedenin zikri hep teslimiyetle olur”dermiş. Asıl ilmin, Allah Teâlâ’nın azametini, büyüklüğünü, kalbimizde duyup hissetmenin, tam teslimiyetle, gelene rıza göstermenin olduğunu her fırsatta iletirmiş. Hayatını okurken huzur bulduğum Melek kalpli Sami Hazretleri ilaçların en faydalısı duadır diyor. Dua belanın gelmesini önler, geleni de hafifletir. Dua mü’minin silahıdır.

Melek Hocamdan Bize Kalanlar…

* Herkes Cenab-ı Hakk’ın kulu değildir, mahlûkudur. Hakiki kul olan, Cenab-ı Hakk’ın emirlerini kâmilen îfâ eder ve günahlardan sakınır. İşte kul budur. Yoksa gaflet ile vakit geçiren, ibadet ve tâate ehemmiyet vermeyen kimseler kul olamazlar!

*”Gerçek hayâ, Cenab-ı Hakk’ın men ettiği günahları, kimsenin olmadığı yerde, <<Cenab-ı Hak işitir, görür, bilir…>>diyerek terk etmektir.

*”Allah rızası”nı kazanmak için gayret etmek, kulluk vazifesinin en yüksek mertebesidir”.

*Hak yolcularının Cenab-ı Hakk’a yaklaşabilmeleri için yegâne sığınakları gözyaşıdır.

*Kur’an-ı Kerîm mü’minler için cennete davet tezkeresidir.

*Mü’min, içindeki düşünce ve emelleri başkası işttiğinde mahcub oluyorsa, o hakiki mü’min değildir.

*Muhakkak ki dünya sıkıntısı, ahiret azabından çok daha hafiftir. Bu sebeple kulun ibadet, tâat ve zikrullah’tan hiçbir an gaflet etmemesi zarurîdir.

*Kibri ve zulmü âdet edinen kimsede saadet olmaz. Zira saadetin sebebi ikidir;

-Cenab-ı Hakk’ın emirlerine tâzim.

-O’nun bütün mahlûkatına şefkat ve merhamet.

Dua ile…