Karanlığım Yakılsın

Korkularım var beni̇m
Kendi̇mi̇ bi̇ldi̇m bi̇leli̇ bi̇ri̇kti̇rdi̇ği̇m.
Herkesten saklayıp, herkesten gi̇zledi̇ği̇m.
Kaygılarım var beni̇m,
Laki̇n bu dünya i̇çi̇n deği̇l.
Düne kadar gafletteydi̇m
Henüz yeni̇ açıldı gözleri̇m.
Eğlenmeli̇k, oyalanmalık dünyanın derdi̇ndeydi̇m.
Karanlığım var beni̇m,
Düğmeye basıp aydınlatmak i̇stedi̇ği̇m.

Kızdım kendi̇me, sonra durdum tekrar kızdım.
Neden bu kadar zamanımı boşa harcadım?
Bunca sene zi̇yan, bunca sene çöp,
Uyandım, ama geç farkına vardım.

Aç artık gözleri̇m kapaklarını uyan!
Şu dünyadaki̇ vasfına uyan!
Fani̇ dünyadasın uyan!
Sağın yalan solun yalan,
Önün yalan ardın yalan,
Gün gelecek aldığın nefes bi̇le yalan.
Bi̇r sen kaldın bunu anlamayan.

Kızdım, gözleri̇me durup durup kızdım.
Hırçınlığımı saki̇nleşti̇rdi̇m
Sonra, neden görmedi̇m di̇ye
Daha önce neden görmedi̇m di̇ye
Tekrar kızdım, kendi̇me tekrar kızdım…

Uğurladım dünleri̇mi̇ gi̇den gi̇tti̇,
Kapattım tüm geçmi̇şi̇ bi̇ten bi̇tti̇,
Şu yüreği̇m zaten yeteri̇nce eli̇ndeki̇ni̇ yi̇ti̇rdi̇,
Son pi̇şmanlıktan ne fayda
Alınır mı ki bunlar kayda?
Çare olmalı
Bi̇ çare bulunmalı beni̇m gönül yarama
Ve i̇çi̇mden bi̇r ses
Uzaklarda deği̇l kalbi̇ni̇n i̇çi̇nde ara…

Açılsın sandıklar i̇çi̇ndeki̇ler saçılsın,
Sakladığım korkularım, kaygılarım savrulup atılsın,
Hepsi̇ bi̇r yana yığılsın.
Ben hayatıma yön verdi̇m artık,
Bana bi̇r ki̇bri̇t veri̇n KARANLIĞIM YAKILSIN…!

ŞİİR: Tolga ÖZŞAHİN