Ters giden şeyler, başımızı sarar durur hep. Bazen bir dert ediniriz kendimize, bazen de sıkıntı. Neden diye sorarız sonra benliğimize? Neden böyleyim, neden kötü hissediyorum, neden dertliyim diye…
İşte tam bu anda kendini toparlamak ve kendi kendine nasihatler vermek doğru olacaktır. Bu bir ustalık veya bilgelik değil, bu bir hayat felsefesidir.
İşte bu felsefenin adı da Yaşam Güneşi ‘dir.
Güneş, enerji kaynağımız. En basit örnek, güneşli olmayan günlerde kendimizi halsiz ve kötü hissederiz. Enerjimiz, güneşi görmeyince maalesef zirveyi de göremez. Peki, biz güneşi nasıl yakalayabiliriz?
Evrenden gelen enerji ve bizim evrene gönderdiğimiz enerji çok önemli bir şey. Dediğim gibi her şeyi iyiye yorumlarsak, evrende bize iyi enerjiyi yollayacaktır. Fakat kötü düşünür, kötü devam edersek yola, işte o zaman kötü şeylerle karşılaşırız.
Tam kötü olduğun anda, sorular sormaya başlarsan kendine, güneşi yakalarsın…
Umutlar tükendiği anda halâ inançlıysan, güneşi yakalarsın…
En önemlisi de her şeyi zamana bırakıp akışa uymak değil de zamanı sen belirleyebiliyorsan işte o zaman güneşi yakalarsın…
Yaşam Güneşi…
Bu iki kelime olmalıdır bizi hayata bağlayan, umudumuzu eksiltmeyen.
Bu iki kelime olmalıdır hayatımızdaki olumsuzluklara boyun eğdirmeyen.
Bu iki kelime olmalıdır tam tükenmişken, şükrettiren ve rüzgarı hissettiren.
Hayat bir sınavdır. Eğer bu sınavda moralsiz olursak, güneşi göremeyiz.
Olumsuzlukları iyi tarafından bakmadan alırsak dert ediniriz. Bu dertlerden ders çıkartamazsak, güneşi göremeyiz. Yani demek istiyorum ki, her meseleyi kötüye yorumlamayalım. Hani derler ya bardağın bir de dolu tarafına bak, işte biz de dolu tarafına bakalım her zaman. Hayat sistemi kötü gidiyorsa, sistemi değiştirelim. Negatifi pozitife çevirelim. Kin ve nefreti, sevgi ve saygıya dönüştürelim.
Çünkü güneş hepimizin kalbinde. Çünkü güneş hepimizde…
