İnsan olarak her geçen gün bir şeyleri -acımasızca- tüketiyoruz. Bizlere verilen nimetleri birer birer savurganca yok ediyoruz. Her yıl bir çok su bizler yüzünden kuruyor, her yıl bir hayvanın nesli bizim yüzümüzden tükeniyor, her yıl doğal denge bizler yüzünden bozuluyor. Tüketici Değil Üretici Olmak kulağa ne hoş geliyor.
Tüketici Değil Üretici Olmak
Bazen düşünürüm, insan bu kaynakları az tüketerek çok mu zor yaşar?İnsan az tüketip, çok üretebilmez mi?
– Bence bu mümkün.
Şu anki dengeler her gün bizleri daha lükse yönlendirse de az ile yetinip bir malı sadece kalitesine bakarak almalıyız. Günümüzde lüks olarak bize lanse edilen şeyler aslında dünyanın bir çok kaynağını öyle bir tüketiyor ki. Üstelik lüks tüketim ülkemizde ve dünyada git gide artmakta. Atalarımız demişler ya, az ile yetinebilmek. Sanırım para denen şey bizlerin ruhuna ve duygularına çoktandır üstün gelmiş. Bizler de paranın yönlendirdiği o ” lüks’e ” çoktan alışmışız.
Dünya ne garip değil mi? Kimimiz üç kuruş için canını dişine takarken, kimimiz pahalının peşindeyiz. Halbuki bu nimetler bizlere -insanlara- ait, yani hepimize. Peki nedendir ki bu hâl? Neden birilerimiz üretirken, birilerimiz daha çok tüketiyor?
Her geçen gün yok olan ormanlar, sular, hayvan nesilleri, bitki örtüleri hepsi bizler için yararlı şeyler iken biz insanlar neden bunları hunharca tüketiyoruz?..
Bizim üretim kaynağımız – insanlık olarak – tarım ile başlar. Daha sonra imalathanelerde işleriz bu malı, eşyayı. Ardından tüketime sunarız bunları. Fakat üretim git gide azalıyor.
Tarım yapan insanlar git gide azalmakta. Üreten insanlar git gide azalmakta. Seramik sanatı, çini sanatı gibi geleneksel el sanatları üretmek yerine artık tüketmeyi daha kolay hale getirdik. Halı bile dokuyabilirken, halıyı satın alır hale geldik.
Gün geçtikçe tüketiyoruz. Tüm kaynaklarımızı. Bu gidişe artık bir dur demek de bizlerin elinde;
Az önce bahsettiğim o “az ile yetinmek” sözcüğü bizlere bir uyarı levhası olsun bu yolda. En azından tüketimi azaltarak üretime teşvik edebiliriz, tüm üreticileri. Ardından kendimizin ne üretebileceğini düşünmeliyiz. Örneğin yazı yazmak bir üretimdir, resim yapmak bir üretimdir, evde yoğurt, pide, salata yapmak bir üretimdir. Kişinin kendi eli değdiği her şey üretimdir. Yeteneğimiz olsun, olmasın biz bu yolda üretmek için var isek emin olun o şey daha değerlidir.
Üretmeye var mısınız?
Ne dersiniz sizce dünyamız daha çok üreten bir dünya olabilir mi?
Tüketim bundan sonra daha da azalabilir mi?
Ben diyorum ki, neden olmasın?
…
Kendinize iyi bakın dostlarım, bir dahaki yazıda görüşmek umudu ile görüşürüzzz…
