Şiirler yazıp uyumak düşer bana artık,
Bu sevgisizliğin gölgesinde, karanlık odalarda
Ellerimle yüzümü kapatmalıyım,
Üstelik yürümeliyim,
Hatta bir dağın yamacında dua etmeliyim,
Görünmesin diye bu kusur
Gittim, gittim ve durdum
Dinledim
Bitkinliğin tanrısıydı yürürken duyduğum ayak sesleri
Yorulmuştu bedenim
Uyumak düşmüştü benim payıma,
Karanlıklar üzre
Bütün, bütün öpülmüş dudaklar,
Bütün kadın ölüleri yüreğimde,
Yaralı bir titreme olurdu bedenlerinde dokunuşum
Ve artık şehvetim karanlıklar üzre kalmıştır
Uyumak, düşmüştür benim payımdan
Bütün bütün öpülmüş dudaklar
Karanlıklar üzre kalmıştır
Bir kaç kadın cesedi yüreğimin kıyısında
Artık korkaklıktır uyumak.
Yusuf ÇATAL
