YALNIZ DAĞLAR
Yalnızım,kimsesiz denizde rotasını kaybetmiş bir gemi kadar,
Yalnızım,zihnimin karanlıklarında milim aydınlık bulamayacak kadar,
Yalnızım,sonbaharda dökülen yaprakları kendime betimleyecek kadar,
Yalnızım,son dem de dertlerime dert katacak kadar.
. . . . .
Çaresizim,kalbime hançer saplandığında ”DUR” diyemeyecek kadar,
Çaresizim,o lepiska gibi saçlarını görürken dokunamayacak kadar,
Özleyeceğim masmavi denizleri, mahmur gözlerini göreünceye dek,
Özleyeceğim papatyaları,ilkbaharımız gelene dek.
. . . .
Şimdi kaldım kafamın içinde,tek oda dört duvar,
Sen yaşıyorsun hayatını bense hayata zarar,
Kaldım yalnız yine bu gece,kime anlatsam ne anlar?
Tek söyleyeceğim senin eserin kaldı ben de ”YALNIZ DAĞLAR”
