Edebiyat Kafe
Unutulmuş bir yol gibiyim
Çoğaldı tedirgin gecelerim Telaşlı ellerim, üşüyor pencerelerde Zifiri, ayaz Bir o kadar da yaramaz yüreğim Yalnız bir adam, kendine bile çok gelen bazen Gece, akıtıyor…
Son Yazılar
Edebiyat Kafe
Bir Yalnızlık Üssü
Ruhumu örüyordum kendi ipimle. Atılan her bir ilmeğin yalnızlığımı büyüttüğünü bildiğim hâlde sürekli örüyordum. Bir ağ partisi ise dünya; ben örümcek şevkiyle kendimi örmenin, yermenin,…
Edebiyat Kafe
Yalnızlık Dostumdur
Bu kocaman şehirde, Küçücük ve tek kalmış kimileri. Anlayanı, dinleyeni Aşkı, huzuru kalmamış. Yalnızlık denirmiş buna. Kimileri yalnızken geceye sığınırmış, Güneşli havalara, Kimileri müziklere, şiirlere...…
Edebiyat Kafe
Nisan
Günlerden yirmi bir nisanVe ben yine yalnızımGüneş gülümser,ben sevinirimVe yeryüzünün uğultu sesi,merhabaKuşların yalnızlık meclisinden ben yalnızımGiderim aslında,gidilecek her yereGölgem benden gerideBir su birikintisi durdurur beniYüzüm…
Edebiyat Kafe
Ayrılık Olsun
Ayrılık Olsun Bir nebze mutluluğum olsun artık göz bebeklerinde Şimdi göz yaşlarında sarkıyor Gülüşlerinde sakladığım onca anı Önceden kahvenin telvesi tatlı gelirken Şimdi şekerisi bir…