Edebiyat Kafe
Unutulmuş bir yol gibiyim
Çoğaldı tedirgin gecelerim Telaşlı ellerim, üşüyor pencerelerde Zifiri, ayaz Bir o kadar da yaramaz yüreğim Yalnız bir adam, kendine bile çok gelen bazen Gece, akıtıyor…
Son Yazılar
Edebiyat Kafe
Bir Yalnızlık Üssü
Ruhumu örüyordum kendi ipimle. Atılan her bir ilmeğin yalnızlığımı büyüttüğünü bildiğim hâlde sürekli örüyordum. Bir ağ partisi ise dünya; ben örümcek şevkiyle kendimi örmenin, yermenin,…
