Edebiyat Kafe
İnsan gidiyor
' İnsan gidiyor 'du... Ama, kendinden başka kimseye gidemiyordu Hani, yollar ayaklarının altından çekilir gider, yollara bile hasret kalır ya İşte orada tükenir insan Kendine…
Son Yazılar
Edebiyat Kafe
Yirmi birinci gün
Ve, yedi katmanda yaşayamadığım o günlerZaman taşıdım koynumdaZamanla yarıştım, ömrüm kuraklaştıBir yudum suya hasrettimAslında, göz yaşlarımı içerdimAslında, gözyaşlarımı içmişim çocukluğumun ağlamaklı günlerindeVe zaten zaman taşımışım,…
Edebiyat Kafe
Dünyanın görünen yüzü
Bir yaprak, yere düşerken hüzünlü şiirler okuyorduDinliyordumÖmrümün üstünden geçiyordu sonbaharGöğsümün şurasından, gökyüzü fırlıyordu, mavi bir damar gibiAyaklarım, nehrin haykırışına doğru gidiyorduUmudum, ışığım, hayallerim, geçiyordu bir…
Edebiyat Kafe
Unutulmuş bir yol gibiyim
Çoğaldı tedirgin gecelerim Telaşlı ellerim, üşüyor pencerelerde Zifiri, ayaz Bir o kadar da yaramaz yüreğim Yalnız bir adam, kendine bile çok gelen bazen Gece, akıtıyor…
Edebiyat Kafe
Güneş bir defa güldü yüzümüze
Güneş bir defa güldü yüzümüze Tamam olamamış bu coğrafyanın, kırılgan çocuklarıyızYarım kalmış sevdaları, sürgün edilen türküleriyizAğlamaklar biriktirmişiz baş ucumuzaGülmeleri unutmuşuz çoktanVe zaten, gülmeleri unutmaktan gelmişiz…