Ve yine zaman geçmek bilmiyorHırsımdan küfürler savururumBu yalnızlığın başlangıcıdırAğacın altında otururumVe yine zaman geçmek bilmiyorŞiirler yazıyorumYine, güneş ve ben yalnızÇıkayım dolaşayım biraz kimse yanımda değil…
Sarılabildim sadece tüm gücümle. Kelimeler boğazımda dışarı çıkmak için sıra bekliyor, adeta birbirini itekliyordu önce sen çık diye. Benim acizliğimi anlamış olacak ki gayet mutmain…
Düşünüyorum daBir kitabın dipnotu gibiyimHer zaman dipteyimNedendir bilinmezPapatyalar var aralarındaOnlara bile uzağımYakama taksam bir tane,Fiyakalı olurdum belki tanrımKıpırdayan yapraklarKapanıyor akşam oluncaTozlu rafta kaderine mahkûmSabah açılır…
Dinlediği bütün şarkılar eski melodi gibiydi ona. Hayallerini sığdırdığı hiçbir şarkısı yoktu. Dinlemekten korktuğunu sanmıyorum ama dinlemek istemediğine eminim. Fakat şu an radyoda şarkısı çalıyordu.…
Aylar sonra dışarı çıktım. Maskemi taktım, kalabalığa karışmadan yol kenarından aşağı kadar inip geri dönerim diye düşündüm. Geçtiğimiz bu süreçte, hiçbir nedenle dışarı çıkmadan ‘#evdekal’…
Hemen ücretsiz üye olun ve yeni güncellemelerden haberdar olan ilk kişi olun.
Biriktirdiklerim ayrıcalıklarından yararlanmak için hemen giriş yapın!