Kendi ayıbıyla uğraşana ne mutlu. Başkasının ayıbını söyleyen, o ayıbı kendisinden uzak görmesin. Hz. Mevlâna

Allah’ın verdiği de, vermediği de imtihandır. Hz. Mevlâna

Pişmişin halinden anlar mı ham, sözü kısa kesmek lazım vesselam… Hz. Mevlâna

İşini halledecek ilmi ara. Can bedenden çıkmadan ara. Var görünen yoğu koy bir kenara. Yok görünen varı, durma, ara. Hz. Mevlâna

• Birine eğri bakınca o kişi eğrilmez, Bil ki Senin işin doğru gitmez. Hz. Mevlâna
• “Mücevherler vakitle alınabilir ama vakitler mücevherle alınamaz.” Hz. Mevlâna
• Meydan geniş ama meydan eri yok. Dünyanın hallerini bildiğin gibi bilen yok. Kılıklarına bak, evliyaya benzer her biri. İçlerinde Müslümanlıktan eser yok. Hz. Mevlânâ
• “Suyun susuzu kandırması gibi, doğru söz de kalbe temizlik getirir.” Hz. Mevlâna
• Birini tanıyamadıysan, Kimin ve neyin peşinde olduğuna bak! Anlarsın… Mevlâna
• Geçmiş gitmiş şeye gam yeme, bir şey senden geçtikten sonra onun hasretini çekme! Hz. Mevlânâ
• Ört de senin de ayıbını örtsünler, kendine emin olma, kendi kusurlarını bırakıp, başkasına gülme, kusur arama. Hz. Mevlânâ
• Her insan yağmur damlası gibidir. Kimisi çamura, kimisi gül yaprağına düşer. Hz. Mevlâna
• Ayın ışığı, her iyiye, her kötüye vurur; ama hiçbir vakit kirlenir mi? O ışık, gene tertemiz halde aya döner, gider. Hz. Mevlâna
• Ey dost, gel etme, yarın var günlerin ardında. İyilikle kötülük gün gibi aşikâr, ortada. Âşıklık yolunda olur mu reva. Ben düz derim, sen eğri; oldu mu ya? Hz. Mevlâna
• Her şey gelip geçici ey gönül. Bak, az önce aldığın nefes bile geldi geçti. Sen bâki olana râzı ol. Hz. Mevlâna
• İnsan her şeyi göremez; Sevdiğin şeyler, seni kör ve sağır eder. Hz. Mevlâna
• “Kitap ruhun gıdası, aklın ilacıdır.” Hz. Mevlâna
• İki parmağının ucunu gözüne koy. Bir şey görebiliyor musun dünyadan? Sen göremiyorsun diye bu âlem yok değildir. Hz. Mevlâna
• Geçmiş gitmiş şeye gam yeme, bir şey senden geçtikten sonra onun hasretini çekme! Hz. Mevlâna
• Öfke rüzgar gibidir, bir süre sonra diner; Ama birçok dal kırılmıştır bile. Hz. Mevlâna
• Sana dilsiz söyleyeceğim sözümü. Tüm kulaklardan gizli edeceğim sözümü. Duymayacak asla hiçbir kulak İnsan arasında söylesem de sözümü. Hz. Mevlâna
• Ne zamanki aşk ile gönül arasında hır çıkar, Canım kavga ortasından fırlar kaçar. Delisi görse, akıllı sanır beni. Akıllısı görse, benden kaçar. Hz. Mevlâna
• İnsanları; kitaplar gibi düşünün ve kapaklarına bakıp aldanmayın ; Asıl değerini okumaya başlayınca anlarsınız. Hz. Mevlâna
• “Kuru duayı bırak, ağaç isteyen tohum eker.” Hz. Mevlâna
• “İnsanların en kötüsü, sevmeyen ve sevilmeyendir.” Hz. Mevlâna
• Allah’a sığınmaktan daha iyi bir kale yoktur; O kaleyi kendine yurt edin. Hz. Mevlâna
• Her yol kapalı olsa da, kapısından ayrılma; O sana kimsenin bilmediği gizli kapıyı açar. Hz. Mevlâna
• İnsanı ateş değil, kendi gafleti yakar. Herkeste kusur görür, kendisine kör bakar. Neye nasıl bakarsan, o da sana öyle bakar. Hz. Mevlâna
• Allah’ın verdiği de, vermediği de imtihandır. Hz. Mevlâna
• Üzülme Can! Doğruysan zarar gördüm deme. Bil ki iyiler mutlaka kazanır. Hz. Mevlâna
• Sanma ki dert sadece sende var; Sendeki derdi nimet sayanlar da var… Hz. Mevlâna
• Evin içindeki acı su çeşmesi, dışarıdaki tatlı su ırmağından daha üstündür. Hz. Mevlâna
• Güzel olan, her zaman iyi değildir; Ama iyi olan, her zaman güzeldir. Hz. Mevlâna
• Allah ile olduktan sonra ölüm de, ömür de hoştur… Hz. Mevlâna
• Olmaz dediğin ne varsa hepsi olur. Düşmem dersin düşersin, Şaşmam dersin şaşarsın. Öldüm der durur, yine de yaşarsın… Hz. Mevlâna
• Birini tanıyamadıysan, Kimin ve neyin peşinde olduğuna bak! Anlarsın… Hz. Mevlâna
• Her an iyilik tohumu ekedur; Ekmedikçe hiçbir şey biçemezsin. Hz. Mevlâna
• Her insan yağmur damlası gibidir. Kimisi çamura, kimisi gül yaprağına düşer. Hz. Mevlâna
• “Yürek yorulunca ter gözden akar.” Hz. Mevlâna
• İnsanın ilim ve edebi, en büyük varlığıdır; Eskimez, çürümez, kaybolmaz. Hz. Mevlâna
• Kötü yılan, insanın canını alır, fakat kötü dost insanı ateşe atar, yakar, yandırır. Hz. Mevlâna
• Kiminle gezdiğinize, kimle arkadaşlık ettiğinize dikkat edin çünkü; Bülbül güle, karga çöplüğe götürür. Hz. Mevlâna
• Düşman, her ne kadar dostça söylerse de, her ne kadar taneden, yemden bahsederse de, sen onu tuzak bil. Hz. Mevlâna
• Zor diyorsun. Zor olacak ki imtihan olsun. Hz. Mevlâna
• Güneş, herkesin üzerine eşit doğar. Ama; gül başka, leş başka kokar. Hz. Mevlâna
• Hırsızlığın çirkinliği, çalınan şeye göre değişmez ki; ha bir altın çalmışsın ha bir iğne. Hz. Mevlâna
• İki gecem var ikisi de uykusuz; Ya sensizim uyuyamam, ya sen varsın uyku haram. Hz.Mevlana
• Dostu aramak için koşturur dururum. Ömrün sonuna geldim, ben hâlâ uyurum. Diyelim ki kavuşacağım dostuma, iyi de Şu geçen ömrü bir daha nasıl bulurum? Hz. Mevlâna
• İlim ile akıl verilenlere Kıtı kıtına rızk yazılmış. Akılsız boş kellelere Mal ile mülk tıkılmış! Hz. Mevlâna
• Nereye baş koysam, secde edilen “O” Altı yönde, altı yönün dışında mabut “O” Bağ, gül, bülbül, semâ, dilber Bunların hepsi bahane, maksut “O” Hz. Mevlâna
• Dert bulmadan derman bulamazsın. Can vermeden cânâna eremezsin. Halil gibi ateşe yürümedikçe, Hızır gibi âbıhayat pınarına varamazsın. Hz. Mevlânâ
• Yâr ile uzlaşan yârsız kalmaz Alıcı ile uzlaşan müflis olmaz. Geceden korkmadığı için aldı ay ışığını. Diken ile uzlaştığı için aldı gül kokusunu. Hz. Mevlânâ
• İçerim çünkü ruhum onun peymanesi. Sarhoşum çünkü aklım onun divanesi. Bir mum geldi, ateş düşürdü içime. Güneş bile o mumun pervanesi. Hz. Mevlâna
• Ney alınca elime, senin için neva geçerim. İzini bulursam eğer, sokağından geçerim. Ne lütuflar etmedin ki sen bana! İki cihanda da senden nasıl geçerim? Hz. Mevlâna
• “Yarabbi, İki dünyada da muhtaç etme beni Fakirlik tacıyla yücelt beni Hareminde sırlarının mahremi kıl beni Sana gitmeyen yoldan döndür beni.” Hz. Mevlâna
• Sanma ki senin gamından kurtuldum. Ya da sensizliğe sabredip oturdum. Aşkının şerbetini öyle bir içtim ki Ezelden tut ebede kadar sarhoşum. Hz. Mevlâna
• Dertler ölümden gelen elçilerdir. Ölümün elçisinden yüz çevirme, ey olmayacak işlerle oyalanan! Tatlı yaşayan acı ölür, bedenine tapan canını kurtaramaz. Hz. Mevlâna
• “İşle verilen öğüt halkı daha fazla çeker; çünkü kulağı duyanda görür bu öğüdü, duymayan da.” Hz. Mevlâna