YALNIZ DAĞLAR

Yalnızım,kimsesiz denizde rotasını kaybetmiş bir gemi kadar,

Yalnızım,zihnimin karanlıklarında milim aydınlık bulamayacak kadar,

Yalnızım,sonbaharda dökülen yaprakları kendime betimleyecek kadar,

Yalnızım,son dem de dertlerime dert katacak kadar.

.                    .                             .                                  .                                 .                 

Çaresizim,kalbime hançer saplandığında ”DUR” diyemeyecek kadar,

Çaresizim,o lepiska gibi saçlarını görürken dokunamayacak kadar,

Özleyeceğim masmavi denizleri, mahmur gözlerini göreünceye dek,

Özleyeceğim papatyaları,ilkbaharımız gelene dek.

.                             .                                                     .                                               .     

Şimdi kaldım kafamın içinde,tek oda dört duvar,

Sen yaşıyorsun hayatını bense hayata zarar,

Kaldım yalnız yine bu gece,kime anlatsam ne anlar?

Tek söyleyeceğim senin eserin kaldı ben de ”YALNIZ DAĞLAR”