Zaman geçerken bir yandan, yılları devirerek ilerledik YOL’da. Yeri geldi düştük, yeri geldi kalktık… Ama her düşüşte ve yine her kalkışta Sevmeyi Unuttuk… Unutuyoruz. Bize ait o kısa ama etkisi güçlü olan gülümseyi, mutluluğu. Çevremize bakarken mutlu olan insanları göremiyorum artık. Herkes solgun ve düşünceli. Bir şeyler ters gidiyor belli.. Ama bir teselli yok mu şu […]
Zaman geçerken bir yandan, yılları devirerek ilerledik YOL’da. Yeri geldi düştük, yeri geldi kalktık…
Ama her düşüşte ve yine her kalkışta Sevmeyi Unuttuk…
Unutuyoruz. Bize ait o kısa ama etkisi güçlü olan gülümseyi, mutluluğu. Çevremize bakarken mutlu olan insanları göremiyorum artık. Herkes solgun ve düşünceli. Bir şeyler ters gidiyor belli.. Ama bir teselli yok mu şu dünyada?
Şehirler vardır ya, şu sürekli insanların gitmek istediği, hani şu ” ölmeden önce gidilmesi gereken ” yerler. İşte o şehirde bir tane bile mutlu insan yoksa, o şehir kalsın kenarda. O ışıltılı ve görkemli binaların içleri gülmekten çığlık atan insanlarla dolu değilse, ben orayı görmesem de olur!
Dışarıdan öyle mutlu, öyle iyi gözükürler fakat ya içindekiler. İşte mesele bu! .
Neden böyleyiz?
Diye sormuyoruz hiç! Belki de bilmek istemiyoruz. Biz bir şeyleri, bazı değerlerimizi unutuyoruz sanki. Teşekkür etmek, özür dilemek gitgide komedi filmi repliğine dönmüş vaziyette. Peki ya soralım, bize bunu unutturan ne?
Ne oldu da biz bu insancıl sözcüklerden utanır olduk? Ne oldu da bu hayata küser olduk?
Hep eskileri yad etmemizin, eskileri övmemizin sebebi ne? O insanlar farklı mıydı bizlerden?
Ben söyleyeyim, bize bunları unutturan, kibir, tahammülsüzlük! Bize bunları unutturan, yozlaşan ” teknoloji ” çağı. Bize bunları unutturan her şeyi kolayca elde edebilme çağı…
Bizi değiştiren bu durumlara ise göz yumuyoruz! Eskiden tepki verirdik bu durumlara. Artık tepki verenleri bile suçlar durumdayız. Çünkü hepimiz boyun eğiyoruz!
Öyle değil mi?
Artık yeter! Ben dışarı çıktığımda gülen insanlar, mutlu insanlar görmek istiyorum. İnsanların gözlerindeki ışıltıyı istiyorum.
Gittikçe kötüleşen bu dünyayı tekrar güzelleştirmek de bizim elimizde!
Zamanı güzelleştirmek, insanları ve kendimizi de değiştirmek bizlerin ellerinde!
Önce kendimize söz verelim;
Kendimi seveceğim, insanları seveceğim, hayvanları, doğayı seveceğim yaşamayı, hayatı, dünyayı “Her şeyi ” seveceğim!
Çünkü her birimiz mutlu olmaya layığız! Çünkü her şeyi değiştirmek bizim elimizde… Emin olun :))