Eskiden deli gibi korkardım köpeklerden, ta ki onlarla ilgili bir yazıyı okuyuncaya dek. Yazının başlığı ” Bir Köpek Bir İnsana Neler Öğretebilir ” idi, benim başlığa ilk tepkim ise “hadi canım bir köpek bana ne öğretebilirdi ki?”

Yavru Köpek

Fakat okumaya başlayınca yazı beni tüm ön yargılarımdan sıyırdı, sonunda ise koca bir “vay canına” dedirtti, hayat garip bir yer doğrusu, kimin sana ne öğreteceğini kestiremiyor şu insanoğlu. Yazıdan birkaç madde buraya da ekledim.

Mesela ilk maddeye göre; sevdiklerin eve geldiğinde onları sevgiyle kucaklayarak selamlayabilirsin. Eğlenebileceğin hiçbir şansı kaçırmamak fikrine ne dersin?

Ya da bak şunlarda var aşağıda;
Başkaları yerini almaya kalktığında tepki göstermelisin. Hımmmm 🙂
İlgi çekmede başarılı olmalısın, Vaovvv :))

Basit bir hırlamanın yeterli olacağı durumda ısırmaktan kaçınmalısın 😉
Yakıcı güneşte çimenlerin üzerine yatma sakın, öyle günlerde çok su iç, bir gölgeye uzan ve de keyifle gerin. (Biz insanlarca da hiçbir mahsuru yok 🙂
Sadık ol. (Burayı bin kez oku)
Mutlu olduğunda dans et.
Uzun basit yürüyüşlerden keyif al.
Olmadığın gibi görünmeye çalışma.

Boo Köpek

Şu maddeyi mutlaka koy cebine, “eğer istediğin şey çok derinlerdeyse buluncaya dek kazmaktan vazgeçme.”

Birisi kötü bir gün geçiriyorsa sessiz ol, yakınında otur ve usulca sokul.
Bazı günlerde ise azarlandığında somurtma, suçluluk duyma, geri dön ve dost edin. Bildiğin Mesnevi sanki :))

Bu yüzdendir ki ben öğrendiklerimle, bu yazıyı okuduğumdan beri her köpek gördüğümde artık onlardan korkmak yerine, Pavlov’un Köpekleri gibi şartSız! bir refleksle “bana insan olabilmeyi anımsattıkları için” onlara tatlı tatlı gülümsüyor ve önlerinde saygıyla eğiliyorum tıpkı Japonlar gibi, “Bir Köpek Bir İnsana Neler Öğretebilir” bu haftanın yazısı da böylece yazıldı sanki 🙂