Hayat, bir yoldur aslında. Üzerinde yer yer çakıl taşları, tümsekler ve bazen de kestirmeleri olan. Yolumuz kısa ya da uzun, bizlerin bu yol uğruna yaşayacak çok şeyi var. Mutluluk, üzüntü, heyecan, beklenti, güveniş ve aldatılış… Yol, doğumla başlar… Doğumundan itibaren insan “insanlarla” karşılaşır. Şu insanlar, yoldaki tümseklere benzetiyorum insanları. İnsana hayatı zorlaştıran da yine insan […]
Hayat, bir yoldur aslında.
Üzerinde yer yer çakıl taşları, tümsekler ve bazen de kestirmeleri olan. Yolumuz kısa ya da uzun, bizlerin bu yol uğruna yaşayacak çok şeyi var. Mutluluk, üzüntü, heyecan, beklenti, güveniş ve aldatılış…
Doğumundan itibaren insan “insanlarla” karşılaşır. Şu insanlar, yoldaki tümseklere benzetiyorum insanları. İnsana hayatı zorlaştıran da yine insan değil midir? Evet, o’dur. İnsanoğlu yolunu uzatmayı sever. Aynı zamanda başkalarının yolunu da kısaltmaya çalışır. Ona yolunda tümsek olur. Yeri gelir çukur olur. Bazen ilaç olur, yaraya merhem olur. Ama sonu acı olur.
Yolu öğrenirsin
Hatırlarım. Bizde ilkokulda ” Hayat Bilgisi ” dersini işlerlerdi. Günlük hayattaki şeyleri öğretirlerdi. Ama biz asıl hayatı, insanlarla yakın olunca öğrenmeye başlardık. İnsanları tanırdık, yeri gelir kavga ederdik. Yeri gelir barışırdık. Teşekkür ederdik, konuşurduk, görüşürdük. Biz böyle öğrendik hayatı….
Yolu yaşarsın
Yaşarız. İnsanları anladıktan sonra bu sefer bazı insanlara karşı olan duygularımızı buluruz. Ali’ye güvenmezsin çünkü yalan söyler, Ayşe’ye güvenirsin çünkü Ayşe asla öyle bir şey demez. Bu sözleri çokça kullanırsın. Yola, hayata küsersin. Kendine isyan etmeye başlarsın. Çünkü kendini bu yolda yetersiz görürsün, diğer insanlara karşı.
Yolun yarısındasın
Her şey devam eder yolun yarısında. Bir şeyleri anlamaya, anlamlandırmaya başlarız. Benliğine tüm isyanların biter. Yolun yarısında olduğunu fark etmezsin çünkü halen yolun uzun olduğunu düşünürsün. İnsanların tepkilerine alışırsın…
Yolunu bulursun
Her şeyi düzene koyduktan sonra kenara çekiliriz. Biz buna emekliye ayrılmak diyelim. Herkesten uzakta bir yere gidersin. Yolunu bulursun. İnsanların eleştirilerinden uzakta olduğunu zannedersin. Yolu halâ anlayamazsın, çünkü anlamak istemezsin.
Yolu anlarsın
Ve sağlık sorunları başladıkça, kendini iyi hissetmemeye başladığında yolu anlamaya başlarsın. Yolu geç de olsa anlarsın. Pişmanlıklar başlar, üzüntüler başlar ama geçtir. Yolu daha önce anlamadığın için kendine kızarsın.
Yolun sonuna gelirsin.
Bundan böyle yolun sonunda değilsen;
Tüm kötülere karşı YOL AL
Sana tümsek olan insanlara YOL VERME
Kendine daha güzel bir YOL BUL
Başarıya koşanlara yeni bir YOL OL
Başaranlara daha iyi bir YOL SOR
Saygı duyduğun insanlara daha çok YOL VER
Umutlulara, başaracaklara, anlayacaklara YOL GÖSTER
Hayatı en önemli YOL GÖR
Ve hayatı en anlamlı YOL BİL…
Bana, bize hepimize nasihatler bunlar. DOĞRU YOL BİZİM OLSUN.
Çünkü;
Evet ne güzel anlatmışsınız yolu, hayat yolculuğunu..Bu yolda yürürken yol arkadaşlarımız da çok önemli elbette, yanımızda olarak ya da olmayarak hep bize birşeyler öğretiyorlar sanırım 🙂
Eline emeğine sağlık kardeşim ?
Yaşamı yolu çözersin anlarsın tam olarak yaşamaya doğru düzgün başladın anda da gidersin 🙂 Hayatta böyle bir şey işte kaleminize sağlık