Bazı Zariflikler Üzerine

Bazı Zariflikler Üzerine

O’nun o göz alıcılığıydı sanırım beni kendine çeken . “Bana bak!”diye haykırması ve hiçbir şeyle mukayese edilmeyecek kadar güzel ve aynı zamanda canlıydı. Kokusu, sanırım her yanımı kaplamıştı. Soludum. Bir nefes yavaşça yokladı ciğerimi. Huzuru hissetmeye çalıştım.Huzurun ne olduğunu anlayamadan yitti bir nefes daha.Acaba anlayabilecek miydim son nefesime kadar huzur duygusunun ne olduğunu? Gözlerim elimdeki çiçeğe ilişti.

Zannımca ruhu, yanımda sönmüş bitmiş, kokusunu ve canlılığını yitirmişti. Çiçeği elime aldığımda boynu büküldü. Çiçekliğinden kırılmıştı. Sarı, canlı , parlak çiçekleri döküldü. İşte bir seviyor, sevmiyor uğruna bir tanesini daha katletmiştim.

Onlara sorsanız, O artık bir çöptü. Bana göreyse O, zarifliğin, nezaketin öldürülüşüydü. Hep böyle olur. Zarif insanlar inceliklerinden kırılırlar. Ruhlarından incinirler, ruhları acır. Ama siz bunu görmez,bilmezsiniz. Çünkü onlar sizin gibi kaba insanların elinde koparılmış bir çiçek gibi solar, gider. O kadar ince ve o derece zariflerdir ki yürürken dahi yerin incinmesini istemediklerinden olsa gerek, yavaşça yere basarlar. Şimdi düşünmemiz gerekir.

İnsanları bu denli kaba ,umursamaz ve kırıcı olan bu toplumda, içimizdeki zarifler neredeler ?

Ben sizin yerinize devam etmek isterim. Onlar anlaşılmayacaklarını, anlamadığınızı anladılar. Artık aramızda bulunmuyorlar. Bulunanlar da kendini zarif olarak göstermeye korkuyor. Çünkü az biraz zarif yanını gösterse toplumun O’nu kıracağından emin. İnsanlar zarifliği her zaman zayıflık olarak algıladılar. Bu yüzden zarifler artık aramızda hepimizin bildiği o güçlü imajı çizen maskelerle dolanıyorlar. Lütfen, sizler de içinizdeki zarifi öldürmeyin. İnanın çizdiğiniz o güçlü imajlar, sizin için basit kaçar. Düşünsenize, halkımızın zarif ve kibar duruşlu olduğu yılları. Her şey ne kadar anlaşılır, iletişim ne kadar kolaydı. Olmadığımız biri gibi olmak zorunda değiliz ve zarif olmak güçlü olmaktan daha güzel.Siz kendiniz olduğunuz sürece güzelsiniz. Ve toplum unutmayın ki güçlü olanın üstüne daha çok gider, bu ifadeden içinizdeki zarifin sakın ha güçsüz olduğunu düşünmeyin. İçinizde ki zarif insanı dışarı çıkarın, çıkarın ki anlaşmazlıklar çözülsün, iletişim kuvvetlensin. “Hat,höd!” diyerek anlaşmak sizce de çok zor değil mi ?

Peki bu maskelerle dolaşmak daha zor değil mi?

İşte asıl mesele burada. Lütfen olduğunuz gibi davranın.Bir çiçeğin koparılmasını lütfen ölüm olarak görmeye devam edin, yürürken yerin incinmesinden korkun. Eğer böyle düşünürseniz bir süre sonra birbirinizi kırmaktan çekineceksiniz.

Vel hasılı kelam bazı zariflikler üzerine bir kaç söz benden, bir kaç söz sizden gelsin siz neler söylersiniz?