Agresiflik bir durum ya da deneyim esnasında yaşadığım öfke ve hayal kırıklığından kaynaklanan bastırılmış enerjinin miktarıdır.

Genelde bilinç dışı bir şekilde ortaya çıkar, bu öfke varoluşumu öyle bir zehirler ki agresifliğimi bir ifade aracı, içimdeki baskıyı dışa vurmak için bir kapı olarak kullanırım.
Bu, kendimi savunma şeklimdir çünkü kendimi saldırı altında ve gergin hissederim; saygı görmediğimi, küçümsendiğimi, anlaşılmadığımı düşünürüm. Anlaşılmak isterim!

Agresiflik, yaşam gücümün seviyesini düşürür. Açık kalmak ve enerjinin akmasını sağlamak benim için oldukça zordur. Agresif bir tutum içine girdiğimde, kendimi özellikle ruhsal enerjiden ve kalbin açıklığından geçici olarak koparırım. Bu doğal, anlık ve düşünmeden devreye sokulan bir savunma ve koruma mekanizmasıdır.

Değerli olmadığımdan endişe ederim, hatta övgüye değer olmadığımı söyleyerek içteniçe kendimi küçümserim. Bir tehlikenin beni tehdit ettiği izlenimine kapılır ve kendimi savunmasız hissederim.

Güçsüzlüğüm benden daha iyi ve daha güçlü olduğunu düşündüğüm insanlara saldırmama sebep olur.

Başkaları tarafından ben olmaktan alıkonulduğum izlenimine kapılırım ama aslında önüme bariyerler ve sınırlar koyan kişi kendimden başkası değildir.

Agresifsem, en güçlünün ben olduğum hissine kapılırım, bunun nedeni saldırmaya ilk benim karar vermiş olmamdır. Kendimi hâkimiyet-teslimiyet durumunun içinde bulur ve içten içe üzülürüm.

Karşımdaki kişi ayna görevi görür. Kendimle ilgili kabul etmeyi ↓ geciktirdiğim bir tarafı yansıtırım ve bunu fark edince bam telime basılmış gibi davranmaya başlarım!

Sonuç? Heyecan yükselir, gerginlik artar, kas kasılmaları ortaya çıkar! Gerilirim, kaskatı kesilirim, her türlü saldırıya hazır bir şekilde tetikte kalırım, savunma durumuna geçer ve endişelerimle mücadele ederim.