Özlemek :7 harf, 3 hece ve her gece

Özlemek nedir hasretinin sana verdiği ağırlık mıdır ? Yoksa yüreğinde yer edinmiş düşüncelerin sahibi midir?
Aslında alışmaktır yokluğa…
Hiç gelmeyeceğini bildiğin halde umutsuzca beklemektir.

Göreceli bi kavramdır özlemek.

Her insan özler bazen geçmişini bezen sevdiğini bazen çocukluğunu ve daha nicesini. Çoğu zaman gözlerini kapattığında aklına gelen iyi kötü binlerce anı ve düşündükçe gözlerinden akan bir kaç hatıra daha .

Öyle bir çaresizliktir ki,
Umut ederek hayal edersin…
Diyorlar ya hani bu hayatta sadece ölüme çare yok diye yanılıyorlar bence , özlemeye de çare yoktur.

Gün içinde hayatın temposuyla bu denli hissedilmeyen bu duygu , güneş yerini aya bırakırken hava kararınca kendini belli eder çoğu zaman.Önce bi tuhaflık sezersin içinde, en derinlerinde sonra anlarsın özlediğini … geceler uyku için değilde sanki “özlemek” için varlar değil mi?
Sabahlara kadar kara kara düşünür, arafta kalır ve çoğu zaman bilinmezliklere doğru yol alırsın, için parçalanır belki ama sesini kimselere duyuramazsın… Velhasıl Özlemek ağır iştir.

Özlüyorum
İçime çekemediğim kokunu,
Tutamadığım ellerini,
Dokunamadığım yüzünü,
Bakamadığım gözlerini…
Eğer sende dokunamadığın birisini özlüyorsan ,özlediğin kalbine dokunmuştur çoktan.
Anlatamıyorum çoğu zaman
Sesim duyulmuyor yada iliklerime kadar hissettiğim bu duygu küçümseniyor.
Evet özlediğim bir şeyler var ve ben artık özlemek istemiyorum.

Özlediğimi ne zaman mı anladım?

Kalbim ilk kez ağrıdığında hemde böyle sızlarcasına , kanarcasına ağrıdığında…

Peki seni neden özlüyorum biliyor musun ?

Çünkü sen yokken sol yanım hep boş kalıyor.

Çünkü sen yokken bi yanım hep yarım, çünkü sen olmayınca annesinden ayrılmış bir bebek gibiyim özlüyorum çünkü çünküsü yok işte ben senden vazgeçemiyorum…

Cahit Zarifoğlu’nun da dediği gibi özlemek ne uzun mesafe…
Hani özledim diye haykırarak sarılmak gelir ya içinden lakin karşılaşınca naber dersin ya işte ben oralarda tükeniyorum bu aralar.

Günler, aylar geçiyor ama özlem dinmiyor sadece alışıyorsun yokluğuna, bi zaman sonra kendini avutmaya başlıyorsun mesela. Çünkü elinden bir şey gelmiyor sadece bekliyorsun… bekliyorsun.

Velhasıl özlemek ağır iştir herkes kaldıramaz.