Benimle evlenir misin? Hayat bir hediye…Sadece kör olduğu için kendinden nefret eden kör bir kız vardı. O sevgi dolu erkek arkadaşı dışında herkesten nefret ediyordu. O her zaman onun için oradaydı. Sadece dünyayı görebilseydi, erkek arkadaşıyla evleneceğini söyledi. Bir gün biri ona bir çift göz bağışladı ve sonra erkek arkadaşı da dahil olmak üzere her şeyi görebildi. Erkek arkadaşı, […]
Hayat bir hediye…Sadece kör olduğu için kendinden nefret eden kör bir kız vardı. O sevgi dolu erkek arkadaşı dışında herkesten nefret ediyordu. O her zaman onun için oradaydı. Sadece dünyayı görebilseydi, erkek arkadaşıyla evleneceğini söyledi.
Bir gün biri ona bir çift göz bağışladı ve sonra erkek arkadaşı da dahil olmak üzere her şeyi görebildi. Erkek arkadaşı, “Artık dünyayı görebildiğin için benimle evlenir misin?” Diye sordu.
Kız erkek arkadaşının da kör olduğunu görünce kızdı ve onunla evlenmeyi reddetti. Erkek arkadaşı gözyaşlarında uzaklaştı ve daha sonra “Sadece gözlerime iyi bak canım” diyerek bir mektup yazdı .
Durum değiştiğinde insan beyni bu şekilde değişir. Sadece birkaçı daha önce hayatın ne olduğunu ve her zaman en acı verici durumlarda bile kim olduğunu hatırlar.
Ama çoğu bu durumda yaşadıklarını, hissettiklerini unutuverir ve nefsine çabuk yenilir. Kibir, nefis, ego devreye girdiğinde ise hayatı çekilmez bir hal alır kendi farkına varmasa da. İş işten geçer mi sanmam! Nereden dönersek kar. “İnsan olmak” için “kendin olmak” için… Hayat bir hediye görmezden gelme…
Bugün kaba bir kelime söylemeyi düşünmeden önce konuşamayan birini düşünün.
Yemeğinizin tadını şikayet etmeden önce, yiyecek hiçbir şeyi olmayan birini düşünün.
Kocanız veya karınız hakkında şikayette bulunmadan önce , bir arkadaşınız için Tanrı’ya ağlayan birini düşünün.
Bugün yaşamdan şikayet etmeden önce cennete çok erken giden birini düşünün.
Çocuklarınızdan şikayet etmeden önce çocukları isteyen birini düşünün ama kısır olduklarını düşünün.
Kirli eviniz hakkında tartışmadan önce, birisi temizlemiş ya da süpürülmemiş sokaklarda yaşayan insanları düşünün.
Yürüdüğünüz mesafeyi zedelemeden önce , ayakları ile aynı mesafeden yürüyemeyen birini düşünün.
Ve yorgun olduğunuzda ve işinizden şikayet ettiğinizde işsizleri, engellileri ve işim olsun diye dua edenleri düşünün.
Ancak parmağı işaretlemeyi veya başkasını kınamayı düşünmeden önce , birimizin günahsız olmadığını ve hepimizin tek bir yaratıcıya cevap verdiğini unutmayın.
Ve moral bozucu düşünceler sizi hayal kırıklığına uğrattığında, yüzünüze bir gülümseme koyun ve hayatta olduğunuza ve hala etrafınızdaki Tanrı’ya şükredin.
Yaşam bir hediyedir – Yaşayın, keyfini çıkarın, kutlayın ve yerine getirin.
ben bu hikayeyi bilen biri olarak nedense kızı tekrar dövesim geldi ne oldum değil ne olacağım diye düşünürsek bir çok sıkıntı ortadan kalkacak aslında biraz da şükür etmesini unutan bir toplum olduk sanırım
Allah herkese hidayet versin saygılar hocam
Yazı çok güzel, çok anlamlı ama sanırım “bakmak değilde toplum olarak görmeye başladığımızda hayatın hediye olduğunu anlayabileceğiz” sözü daha bir anlamlı, çok daha gerçekçi geldi bana.. Çünkü salt şükür etmeyi, hayatın adaletsiz yanını görünce yetersiz, değersiz buluyorum. Başkalarının en ağır zulme maruz kaldığını hele ki çocukların minicik bedenlerinin açlık yüzünden, savaşlar yüzünden ve birilerinin güç hırsı yüzünden toprak olduğunu görünce kendi halime şükretmek içimden gelmiyor; isyan ediyorum…ve bu düşüncemin, hislerimin değişmesini de istemiyorum. Yaşam herkes için adil olduğunda belki şükrederim 🙂
Kaleminize, yüreğinize sağlık.
Hayat gerçekten bir hikaye. Nereden bakarsan bak empati kuramadığın sürece hayat bir hikaye. Anlayamadığın alğılayamadığın sürece hayat bir hikaye. Ama öğrenecekler gerçeği sadece zamanla, yaşayarak ve deneyimleyerek.
deneyimler hayatın tadı tuzu… bakmak değilde toplum olarak görmeye başladığımızda hayatın hediye olduğunu anlayabileceğiz sanırım
İnsanoğlu bulunduğu durumdan hep daha fazlasını ister, Gözünü toprak doyursun tabiri bundan dolayıdır. Ne sözler verir zor durumdayken ama iyi gün gelince de hepsini unutuverir. Halbuki bizden daha zor durumda olanları düşünebilsek, elimizdekilerin aslında ne kadar değerli bir hediye olduğunu daha iyi anlar ve şükrederiz.