Eveet sayın okuyucularım yine ve yeniden bir bayram tatiline girdik ve çabucak da çıktık. Her zaman ki gibi bazılarımız işi yüzünden gidemedi gidenler ise sadece anne ve babasıyla bayramlaşıp telefonuyla ilgilendi. Çocuklar desek kıyafet alındı diye hiçbir heyecanı olmayan sadece tablet yada bilgisayar odaklı canlılara dönüşmüş durumdalar. Peki ya nerede o eski bayramlar? “Naftalin Kokulu Sandıklar” nerede?

Nerede o eski bayramlar

Annelerimizin babalarımızın hatta ninelerimizin anlattıklarına göre bayram akşamı çocuklar heyecandan uyuyamayıp kıyafetlerini baş ucuna alıp öyle uyurlarmış. Büyüklerimiz ise tüm köyü gezer , herkesle bayramlaşırmış .Geceleri sohbet hiç bitmezmiş . Peki ya şimdi ne haldeyiz görüyor musunuz? Nerde naftalin kokulu sandıklar? Herkesin elinde bir telefon ,aynı evin içinde oturan bir sürü boş zihin. Ya annesi kızıyla yüz yüze konuşmak yerine,aynı evin içinde mesaj atar hale geldik. Çocuklarda “bayram sevinci” diye bir kavram kalmamış durumda hatta bazıları bayram nedir bilmez halde.

Herkes teknoloji bağımlısı olmuş halde ve buna bende dahilim. Kimsenin kimseye saygısı yok bu devirde . Önceden çocuklar şeker toplama yarışına girer, hep birlikte bayram harçlıklarını sayarlarmış. Şimdi bakıyorum dedelerinin ellerini bile öpmüyor vaziyetler. Bu durum gerçekten açıklanamayacak kadar acı.

Naftalin kokusu

Nerde o naftalin kokulu sandıklar diyorum bazen kendi kendime . Keşke en az on beş yıl önce doğsaydım diyorum bazen. Şuan bayram bilen,saygı bilen,sevgi bilen çocuk,yetişkin sayısı yok denilecek kadar . Kimsenin eskiye saygısı kalmamış durumda. Nerde o anneannelerimizin el yapımı özel tarifleri, naftalin kokulu sandıkları, nerde o sokaklarda koşuşan , maç yapan,bilye oynayan çocuklar… Hiç görmediğim günleri özlüyorum evet belki garip gelebilir ama kulaktan duyma bilgilerle de olsa ben o zamanı özlüyorum.

Şu an herkesin yediği önünde ,yemediği arkasında olduğu için böyleyiz aslında. Herkes monotonlaşmış birer robot. Emek artık o kadar büyük bir şey değil kimsenin gözünde. Eskiler böyle miydi? Eve üç kuruş ekmek getirmek için gece gündüz çalışırdı dedelerimiz. Anne ve babalarımız da onları örnek alıp bu zamana kadar arı gibi çalışmışlar biz ise “ne de olsa annem/babam çalışıp bana miras bırakır” düşüncesi içinde olduğumuz için bu rahatlığımız. Eskileri özlememin sebeplerinden biri de bu .Ne kadar yorulsan da o tatlı bir yorgunluk olup ,karşılığını alınca çok mutlu olduğun bir durum olur. Ahhh eskiler ahhhh…

İşte şimdi ki bayramlar da sokaklar da benzemiyor eskiye. O tatlı,neşeli , cıvıl cıvıl bayramlar yok artık. Eskisi gibi büyüklerimize saygı , küçüklerimize sevgi yok. Dünya kötü bir hal almaya başlamış durumda . Keşke eskisi gibi olsa her şey .Biraz özlem dolu bir yazı oldu sanırım ama bence bir çoğumuz o naftalin kokusunu özlüyoruz. Öyle değil mi?

Diğer yazılarıma göz atmak isterseniz bir tık yeterli 🙂

Görkem KURT