ÇOĞALT SEVGİYİ, YOK ET NEFRETİ

Çocuk gelişiminde derler ki, ‘’Yanlış bir davranışı; olumlu, güzel bir davranışla değiştirmek istiyorsanız, ceza asla işe yaramaz. Ceza ile – sevgiyi esirgeme, baskı, dayak, utandırma, suçlama, alay etme vb.- olumlu bir davranış aşılamak mümkün olmadığı gibi, var olan sorunu daha karmaşık hale getirirsiniz.’’ Yine çocuk gelişimindeki, değerlendirme çalışmalarında amaç: ‘’Çocuğun kendini tanımasına ve olumlu benlik algısı geliştirmesine yardım etmektir. Yani olumsuz davranışları görüp eleştirmek yerine; olumlu davranışları görüp takdir edebilmektir. Bu arada şunu da belirtmekte yarar var, bütün anksiyete, saldırganlık, öfke, idrar kaçırma, depresyon, tırnak yeme gibi patolojik hastalıkların temelinde aslında sevgi ve ilgi eksikliği vardır.

Bu bilgilere herhangi bir çocuk gelişimi kitabından rahatlıkla ulaşabilirsiniz. Fakat işin önemli tarafı, bu bilgileri bilmek değil, hayatımızda ne kadarını tatbik edebildiğimiz. Mesela negatif bir olaya, söze karşı tutumumuza bakalım, toplumca nasılız? Her mecliste, mutlaka negatifi dillendirme dolayısıyla negatifi daha da körükleme meyili var.

Negatifi, o negatif olanı dillendirerek ortadan kaldırabileceğimizi sanıyoruz. Ne beyhude bir çaba… Bu sayede negatifin artarak yayılmasında piyon olduğumuzun farkında bile değiliz çoğu zaman. Ya da biri bizim hakkımızda kötü bir laf ediyor, ona karşılık verirken hemen içimizdeki Kabil’le buluşuveriyoruz. O, zulmeden, fesatlık, kibir, benlik kusan tarafımızla konuşuyoruz.. Kabil tarafıyla konuşmak yerine Habil ile buluşup o taraftan konuşabilsek, ahh neler değişecek neler..

Bir güzel gönül dedi ki:

‘’Toplumun zalim dediğiyle oturursan, korkma, zalim olmazsın; ama ona zalim dersen, onun zalimliğini arttırırsın. Rahmetini sun ona. Sun ki bitsin o zalimlik.’’ İdrak edebilelim inşallah. Bir başka gönül dostu da şöyle der:’’ ’Kötülük yapan kimseye iyilik yapılırsa, onun kalbine, yaptığı kötülüğün aynısını yapmasına mani olacak bir perde koyulur.’’ Aman ya Rabbi, ne muhteşem! ‘Rahmetim gazabımı örter.’ ayetinin bir açılımıdır belki de bu söz, Allahualem. Düşünsenize iyilik yapmak, sanki kötülük yapan kimsenin kalbine kötülüğünü tekrar etmesini engelleyen bir perde oluyor ve onu toplumun sevgi ve kardeşlik binasında pay sahibi olan salih bir insana dönüştürebiliyor. Aman ya Rabbi, müthiş.
Çocuk gelişiminden nerelere geldik. Sözün kısası, efendim, olumsuza değil de olumluya, iyiye, güzele odaklanalım, odaklanalım ki o taraf, o tarafımız beslensin. O ruhani taraf beslenirse nefsaniyet de, batıl da, negatif de, ceza için kafa yormak da otomatikman ortadan kalkacak zaten.

Tüm bu yazılanlar önce kendi nefsimize, biz idrak edip unutmayalım diye..

Sevgiyle..

Doğrusunu Allah’ımız bilir.

Melda Çüçen