Gir sessizlik şehrin üstünü kaplamış

Biliyorum görüyorum yaşıyorum

Ama önemlisi bunu bir ben mi hissediyorum

Bir ben mi gülen çocuklar göremiyorum?

Kobalt mavisi bi hava ve bir kaç mahya

Yemekten sonra şehirde bir durgun

Sanki o da uyuyor veya öldü bize haber vermiyor

Gülen çocuklar giderek kararıyor

Kafamda günün yorgunluğu var, ama sadece Kafamda

Günlerdir uyumamış gibiyim

Acaba günlerdir uyumamış olabilir miyim?

Gülen çocukları yeniden görebilir miyim?

Yaşlandım sanırım artık, puslu gözlerin arkasını görmeye başladım

Çimen yeşili mezarlar başında ağlamayı bıraktım

Hiç konuşmadığım babamın hediyesini devraldım

Gülen çocukları bir yere bıraktım

Bir kravat taktım, tasmamı tutan sahibim para versin diye mi

Yoksa yaşadığımı hissedeyim diye mi bilmiyorum

Artık yalnızca üzülüyorum

Ve artık dönsünler gülen çocukları özlüyorum.

-Ahger