İlk bilinen tabirle, soğuk ve kurak mevsimlerde hayatta kalabilmek için bazı canlılarda görülen bu eyleme denir kış uykusu. Bitkilerin sonbaharda yaprak dökmesiyle ilkbaharda yeniden çiçeklenip üretime geçeceği döneme kadar kendisini dinlenmeye aldığı, yenilendiği dönemdir kış uykusu. 

Peki ya insanın kış uykusu nasıl olur?

Günlük rutinlerimiz, koşuşturmalarımız, her şeye yetişme gayretimiz, görevlerimiz, sorumluluklarımız arasında gelgitler yaşarken birden kendimizi yorgun ve tükenmiş hissedip içimizi kenara çektiğimiz bir dönem desem… Bu size bir yerden tanıdık gelir mi?

Hepimiz hayatın hengamesinde yol alırken bazen içimizden hiç bir şey yapmak gelmez. Deyim yerindeyse tıkanıp kalır duygularımız, beğenilerimiz, isteklerimiz söner, memnuniyetsiz bir ruh haline gireriz. Kitap okumak, film izlemek, gezmek dolaşmak (yasaklardan dolayı zaten imkanımız buna olmasa da) yeni bir şeyler yapmaktan kaçınmak isteriz. Beynimizi yeni bir fikre yormak için bile üşeniriz. Sanki bir şey ruhumuza dokunmuştur, bir rölanti içinde buluruz kendimizi. Ama korkmayın, bu gayet sağlıklı bir şey bizler için. Nasıl canlılar kendini korumak için uykuyla geçiştirirken bu zorlu dönmelerini, nasıl tabiat yenilenmek için kendini kışa teslim ediyorsa insan da bazen tüm kontrol noktalarını bırakmalı. Sorumluluklarından (yaşamsal alanları hariç) sıyrılıp yapmak zorunda olduğunu düşündüğü şeyleri yapmayı bir kenara bırakıp yükünü hafifletebilmeli.

Konu çok kapsamlı ve kişiye göre çeşitlenebileceğinden dolayı ortak noktalardan yola çıkarak bu durumu şöyle detaylandırmak istedim:
İnsan; okumam gerekiyor diye elinde tuttuğu kitabın akmayan sayfasına bakmak yerine kapağını kapatıp sonraya bırakmalı onu. Heyecan vermiyorsa kumandayla kapatmalı sevdiği diziyi. Yazmak için eli klavye üzerinde bekliyorsa ve ruhunu sıkıştıran duygular dökülmüyorsa kelimelere parmaklarını geri çekip bilgisayarını kapatmalı. Ruhunun ihtiyacı olan “hiçbir şey yapmamaya” bırakmalı kendini. Tıpkı ağaçlar gibi; kış boyu dinlenip sonbaharda döktüğü yapraklar yerine taptaze çiçeklerle, yapraklarla bahara kavuşacağı güne hazırlanmalı içten içe. Doğum için gün sayarken, içinde yeşermeli, büyümeli umutları. Varsın dışarıda kar olsun, kış olsun. Uyuman gerekiyorsa bırak en tatlı uykular, rüyalar seni bulsun 🙂

Hem kim bilebilir senin kış uykunun tadını?