Hayatta her şey sandığımızdan daha zordur. Bu bazen bir öykünün başını getirmek bazen de kendi hayatımızın devamını getirebilmektir. Hepimiz başladık bir şekilde hayatımıza, ne şekilde devam ettirdiğimiz ise kendimizden başka kimsenin umurunda değil.

Hayatta hepimiz tekiz, acımızla, yaramızla, duygu, düşüncelerimizle herkesten farklıyız. Farklılıklar değer yargılarımıza olan düşüncelerimizi, empati yeteneğimizi, bakış açımızı değiştirir. Farkındalıksa o taktığımız at gözlüğünü bir kenara fırlatmaya benzer. Hayat hep baktığın bir otobüs camında gördüklerinde saklı. Diğer tarafını hep merak ettiğin ama aynı anda iki tarafı da hiç göremeyeceğin. Ve neye nasıl bakarsan hep öyle görürsün. Hayat hep insanın gözlerinin önündedir. O kadar çok şey yaşamıştır ki insan yola çıksa önünü göremez, iki dakika gözlerini kapasa yarınını düşleyemez…

Geçmişi Silmek

İnsan her geçen gün birçok şey öğrenir çokça şeyi tecrübe ederek devam eder yoluna, o yolun sonu görünmez bir dehliz gibidir yola çıktığın anda kendine çeker seni. Bazen de başlamak gerekir çünkü devamını getirmek çoğu zaman cesaret ister. Yollar bizi istediğimiz yere götürürken insanlarsa bizi kendimize getiriyor. Kendimize geldiğimizde aslında geç oluyor biraz. Kendimize gelene kadar, o kadar yabancılaşıyoruz ki biraz da yabanileşiyoruz. Bazen tanınmaz halde olmak yabancı olarak devam etmek istiyor insan. Geçmişi silmek, geleceğinin varlığını tartışmak…

İnsanlara bir türlü olamadığın kişiyle yaklaşmak ve bir de öyle denemek istiyorsun. Kalbinin değil de bu sefer aklının seninle olduğu bir yola çıkmak, bir karara varmak istiyorsun. 

Bazen de herkese yabancı olup yoldan çıkman gerekiyor. Ömür boyu insanların peşinde bir kaçırılan otobüs gibi koşmanın manası yok. O kaçırılan otobüs gibi kaçan fırsatları kovalasaydık şimdi çok daha güzel olabilirdi her şey. İnsanlar güzel olan bir şeyi karşılarına çıkmadan anlayamıyor ki çıksa bile bunun o güzel duygu ve düşünceleri olduğunu çok geç fark ediyor. Ve bazen insanın da fark edilmesi için o belli kalıplardan çıkması gerekiyor. Çünkü hayatta her şey bir trenin hep rayında gittiği gibi ilerlemiyor. Bazen değişmesi gereken rayları görmek lazım…

Zeynep ÖZEN