Bu aralar, yaşadığım her zorluğa, üstesinden gelmeye çalıştığım her krize şükrediyorum. Şer diye gördüklerimi, daha sağlam adımlar atabilmem ve hayata, insanlara karşı daha esnek davranabilmem için yaşadığımı idrak ediyorum. Ve yatıp kalkıp şükrediyorum. Çünkü insan engellerle güçleniyor, engeller olmadan sorgulamıyor hayatı ve dolayısıyla insanın hayata karşı esnekliği, dayanıklılığı gelişemiyor.
Hayvanlar alemini bilirsiniz, çoğu yavru doğar doğmaz ayağa kalkar; ama insanoğlunun ayakları üstünde durabilmesi için epey zamana ihtiyacı vardır. Ve fakat gelişimi yavaş seyretse de; insanoğlunun her türlü koşula adapte olup dayanıklılık geliştirme potansiyeli de hiç bir hayvanda yoktur sanırım. İnsanı nereye koysanız er geç uyum sağlar, ama mesela bir balık karada yaşayamaz. İşte tam da bağlamak istediğim yer burası, insana verilmiş bir nimet olan her ortama adapte olma ve değişken ortamlarda dayanıklı kalabilme potansiyelimiz nasıl açığa çıkıyor sizce?
Acı insanı olgunlaştırır diye boşuna dememişler
Doğumun mucizesi beni hep çok etkiledi. Kadının sancılarının en yoğun olduğu yerde bebeğin dünyaya gelmesi.. Normal doğum sırasında, annenin itici gücü ve bebeğin baş ve vücut hareketleri ile gerçekleşen anne ve bebek arasında olan o mükemmel iş birliği beni hep etkiledi. Düşünsenize, bu süreç anne ve bebeğin beraber gerçekleştirdikleri ilk önemli mücadele. Bu süreçte bebeğin başı ve göğsü sürekli olarak sıkılıyor, bebek doğum kanalından geçebilmek için belirli hareketler sergiliyor, bu sırada solunum merkezi uyarılıyor ve bebeğin doğumdan sonra rahatça nefes almasına yardımcı olacak şekilde aşırı sıvı akciğerlerden uzaklaştırılıyor.
Allahuekber, nasıl da kendiliğinden akıp giden ilahi bir sistem, Allah’ım ne güzelsin.. Bu doğum esnasında bebeğin yaşadığı zorluk ve stres elbet o minicik bebeğe zulüm için değil.. Bu zorluk bebeğin dış ortama daha iyi adapte olmasını sağlayarak dayanıklılığını arttırmak için… İşte bak, şimdi şimdi idrak ediyorsun değil mi? Yaşadığın her zorluk sana zulmetmek için değil Melda, daha da güçlenip esen kıytırık bir rüzgarda oradan oraya savrulmaman için..
Su ayılarını hiç duydunuz mu?
Su ayılarının dünyadaki en küçük mikroskobik hayvanlar olmalarına rağmen fiziksel anlamda dünyanın en dayanıklı hayvanları olduğunu biliyor musunuz? Bu mikroskobik canlılar, radyasyona, dondurucu soğuğa, kaynatılmaya gayet dayanıklı. Tatlı suların yanında, yüksek adaptasyonları sonucu toprak üzerinde de yaşayabildikleri, hatta uzayda yaşayabildikleri gözlenmiş. Allah’ımın işaretleri muazzam oku’masını bilene.. Dayanıklılık fiziksel güç ve büyüklükten ziyade ortama uyum sağlayabilmekten geçiyor. Düşünsenize o kadar güçlü ve cüsseli pek çok canlı neslinin tükendiği dünyamızda minicik bir canlı milyonlarca yıldır hayatta kalmış.. Bu arada ‘zihnimize yerleşmiş, kalıplaşmış güç kavramı’ Yaradan’ın katında nasıl da farklı değil mi?
Dayanıklı olmak kişinin incinmezliği değildir; bir durumla ilgili uygun baş etme becerilerini geliştirebilme kapasitesidir.
İşte bizi bizden daha çok düşünen Yaradan’ımız dayanıklılığımızın gelişmesi için riskler ve zor durumlarla karşılaştırıyor her birimizi. Yani şer, tü kaka dediklerimiz olgunlaştırıyor bizleri. O’nun yardımlarıyla bu türlü türlü zorlu sınavlara uyum sağlayarak mevcut tüm olumsuz koşullara rağmen (olumsuz koşullar diye tabir ettiklerimiz de elbette bizim için hayr) uygun bir yeterlilikle yaşama sımsıkı sarılıp başarılar elde ediyoruz. Bu zorluklarla baş ederken bir takım beceriler kazanıyoruz, bir takım yeteneklerimizin farkına varıyoruz. Daha ne versin, daha nasıl seni sana buldurmaya çalışsın güzel Allah’ım. Çok şükür çok…
Melda ÇÜÇEN / Dayan Yüreğim Dayan
