Hayatımızın belirli dönemlerinde yaşam ibremiz sıfırlanabiliyor. Bazen sınanma bazen de olgunlaşma evrimimizin ruhumuza, doğru bir biçimde yansımalarını görebilmemiz için sıfırlanmalıyız belki de !
Çabaladıkça bastığımız toprak kazınır adeta, olduğumuz yerin içine kazınır hale geliriz en sonunda. Belki de bedensel olarak çabalarımızın yanı sıra ruhumuzu da körelten bir dönemsel geçişlerimiz hepimizin sınav rehberinde yerini alacaktır yahut almıştır . Tam en zirvede hissettiğimizde battığımız toprağın ağırlığını taşır hale geliriz. Hastalanır ruhumuz , yavaş yavaş her şeyi yok ederiz ya da yok olmak için bizi bahane eden duygularımız belirir.
Her ne olursa olsun göçebe ruhlarımızın kalıcı olmayan bedenlerimizde sonsuz varlıklarını sürdüreceğini düşünüyor değiliz hiç birimiz. Bazı ruhlar her daim sınanır, sonsuz olmadığını hatırlamak için… Zira tüm evrende kendindeki en büyük dertmiş gibi görür ve buna hayıflanmakla yitiririz öznemizi.
Olgunlaşma
Hayatımızdaki gizli öznelerle, ayyuka çıkmamış enstantanelerle yaşamımıza gayretle ve zorlama bir baskıyla yön vermek için yaşarız bazen de. Gözle gördüğümüz ve hissettiğimizi red ederiz ısrarla belki de. Çaba güzel şey doğrusu, savaşmak ve güçlenmek esaslı bir olgu. Fakat bazen tüm uğraş ve çabalar güç kuvvetimizin sınırları zorlanarak verilmiş olsa da yine çözülmez bir düğüm gibidir. Bir ilmiği diğerinden geçirirken çözüldü sandığımız düğümün daha da karmaşık hale geldiğini görmek gibidir bazı hayat geçişlerimiz .
Öyle bir anda ve sınavda ilmiği çözmek yerine derin bir nefes alarak gökyüzüne bakıp kapatmalı belki de göz kapaklarını. Bazen de ,biraz da oluruna akıtmalı anları kim bilir? Bizim için olan bir yazı mürekkebine müdahaleci davranmamalı yani. Olgun bir ruha erişmek adına, olacaklara karşı zırhlı bir sakinlik takınmalı. En sonunda da şükranlarını sunmalı elbette. En zirvedeyken en dibe düşmenin duygusunu yaşamanın şansına varıp , unutulmamış ve sınanan biri olan bir şansa inanarak yol almalı…
Düşünüyorum da belki de her şeyin tersine aktığı bir suda kendimi hala alıştığım bir yöne ilerletmek için debeleneceğime, ben de akan suya eşlik etmeliyimdir belki de. Madem zaman kısa değil bilinenin aksine, o halde bir de böyle denemeliyim bu işaretle .
Esasında ben;
‘Öğrenmem gerektiğini öğrendiğim zamanda iyileşecek ve tamam diyeceğim…’
ZG. / Olgunlaşma Serüveni
